موشک هوابه هوا موشک هدایت شونده ای است که یک هواگرد جنگی برای نابود کردن یک هدف پرنده ( هواپیما، بالگرد یا موشک های دیگر ) از آن استفاده می کند. این نوع موشک ها به دو طبقه کلی تقسیم می شوند؛ موشک های با برد کمتر از ۳۰ کیلومتر که به موشک های کوتاه برد یا «در محدودهٔ میدان دید» معروف هستند و اغلب از سیستم آشیانه یابی فروسرخ ( هدایت گرمایی ) برای یافتن هدف استفاده می کنند و موشک های میان برد و دوربرد که به موشک های «فراتر از محدودهٔ میدان دید» معروف هستند و اغلب از هدایت راداری برای یافتن هدف استفاده می کنند
استفاده از انواع راکت در زمان جنگ جهانی دوم به صورت همه گیر درآمد. به تدریج راکتها در هواپیماها هم استفاده شدند. اما از آنجا که این راکتها امکان تغییر مسیر پس از شلیک را نداشتند، فقط جهت انهدام اهداف زمینی از آن ها استفاده می شد. اما به دلیل گستردگی زیاد نبردهای هوایی در جنگ جهانی دوم، کلیه ارتش های درگیر به اهمیت استفاده از نوعی سلاح پیشرفته تر با قابلیت رهگیری اهداف هوایی پی بردند. پس از پایان جنگ جهانی، ایالات متحده در زمینه ساخت موشک های هوا به هوا سرمایه گذاری زیادی کرد و اولین نسل این موشک ها را تولید نمود. امروزه نیز به دلیل تولید گسترده این نوع موشک توسط ایالات متحده، موشک های ساخت این کشور به عنوان استاندارد جهت کشورهای عضو ناتو و ارتش های اروپایی و البته بسیاری دیگر از ارتش های دنیا پذیرفته شده است.
این موشک ها براساس نوع سامانه هدایت به دو گروه عمده راداری و حرارت یاب تقسیم بندی می شوند. موشک های کوتاه برد بیشتر از سیستم حرارت یاب و موشک های دوربرد بیشتر از هدایت راداری استفاده می کنند.
در نوع راداری از امواج رادار و انعکاس از سمت هواپیمای هدف جهت ردیابی و تعقیب هدف استفاده می شود. اما در نوع حرارتی، گرمای گازهای خروجی از موتور هواپیمای هدف توسط یک آشکارساز فروسرخ رهگیری و موشک را تا برخورد به هدف هدایت می کند.
موشک های دارای سامانه هدایتی آشیانه یابی فروسرخ یا موشک های گرمایاب از قدیمی ترین و ساده ترین انواع موشک های هوابه هوا هستند. راهکاری که جهت رهگیری و تعقیب اهداف هوایی در این موشک ها استفاده می شود اختلاف دمای بسیار زیاد گازهای خروجی از موتور هواپیما و محیط اطراف است. به این ترتیب که یک حسگر حرارتی که در واقع یک دوربین فروسرخ است، در سر موشک نصب شده و به طور مرتب در حال دمانگاری می باشد. به دلیل اختلاف دمای زیاد گازهای خروجی از موتور هواپیماها و محیط اطراف، موقعیت هواپیما به صورت یک توده بسیار روشن در تصاویر این حسگر مشخص است که همین توده روشن به عنوان هدف مورد تعقیب موشک قرار می گیرد. از آنجا که این موشک هیچ نوع وابستگی به رادار ندارد، پس از شلیک کاملاً مستقل عمل نموده و به اصطلاح شلیک و بعد هیچ می باشد. به این ترتیب خلبان پس از شلیک صحیح موشک می تواند تغییر مسیر داده و حتی منطقه را ترک کند. این موشک ها برد مفید کمی داشته و فقط برای مسافت های در محدوده میان دید استفاده می شوند اما نسبت به موشک های هدایت راداری ساده تر و ارزان تر و سبک تر هستند. ایم۹ سایدوایندر از رایج ترین و موفق ترین انواع موشک های گرمایاب است که اولین نوع موشک هوا به هوای ساخته شده توسط ایالات متحده هم به حساب می آید. اما مدل های بهینه سازی شده مانند ایم۹ - ایکس که در جنگنده اف - ۲۲ راپتور هم استفاده می شود تا ۱۵ مایل هم برد عملیاتی دارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستفاده از انواع راکت در زمان جنگ جهانی دوم به صورت همه گیر درآمد. به تدریج راکتها در هواپیماها هم استفاده شدند. اما از آنجا که این راکتها امکان تغییر مسیر پس از شلیک را نداشتند، فقط جهت انهدام اهداف زمینی از آن ها استفاده می شد. اما به دلیل گستردگی زیاد نبردهای هوایی در جنگ جهانی دوم، کلیه ارتش های درگیر به اهمیت استفاده از نوعی سلاح پیشرفته تر با قابلیت رهگیری اهداف هوایی پی بردند. پس از پایان جنگ جهانی، ایالات متحده در زمینه ساخت موشک های هوا به هوا سرمایه گذاری زیادی کرد و اولین نسل این موشک ها را تولید نمود. امروزه نیز به دلیل تولید گسترده این نوع موشک توسط ایالات متحده، موشک های ساخت این کشور به عنوان استاندارد جهت کشورهای عضو ناتو و ارتش های اروپایی و البته بسیاری دیگر از ارتش های دنیا پذیرفته شده است.
این موشک ها براساس نوع سامانه هدایت به دو گروه عمده راداری و حرارت یاب تقسیم بندی می شوند. موشک های کوتاه برد بیشتر از سیستم حرارت یاب و موشک های دوربرد بیشتر از هدایت راداری استفاده می کنند.
در نوع راداری از امواج رادار و انعکاس از سمت هواپیمای هدف جهت ردیابی و تعقیب هدف استفاده می شود. اما در نوع حرارتی، گرمای گازهای خروجی از موتور هواپیمای هدف توسط یک آشکارساز فروسرخ رهگیری و موشک را تا برخورد به هدف هدایت می کند.
موشک های دارای سامانه هدایتی آشیانه یابی فروسرخ یا موشک های گرمایاب از قدیمی ترین و ساده ترین انواع موشک های هوابه هوا هستند. راهکاری که جهت رهگیری و تعقیب اهداف هوایی در این موشک ها استفاده می شود اختلاف دمای بسیار زیاد گازهای خروجی از موتور هواپیما و محیط اطراف است. به این ترتیب که یک حسگر حرارتی که در واقع یک دوربین فروسرخ است، در سر موشک نصب شده و به طور مرتب در حال دمانگاری می باشد. به دلیل اختلاف دمای زیاد گازهای خروجی از موتور هواپیماها و محیط اطراف، موقعیت هواپیما به صورت یک توده بسیار روشن در تصاویر این حسگر مشخص است که همین توده روشن به عنوان هدف مورد تعقیب موشک قرار می گیرد. از آنجا که این موشک هیچ نوع وابستگی به رادار ندارد، پس از شلیک کاملاً مستقل عمل نموده و به اصطلاح شلیک و بعد هیچ می باشد. به این ترتیب خلبان پس از شلیک صحیح موشک می تواند تغییر مسیر داده و حتی منطقه را ترک کند. این موشک ها برد مفید کمی داشته و فقط برای مسافت های در محدوده میان دید استفاده می شوند اما نسبت به موشک های هدایت راداری ساده تر و ارزان تر و سبک تر هستند. ایم۹ سایدوایندر از رایج ترین و موفق ترین انواع موشک های گرمایاب است که اولین نوع موشک هوا به هوای ساخته شده توسط ایالات متحده هم به حساب می آید. اما مدل های بهینه سازی شده مانند ایم۹ - ایکس که در جنگنده اف - ۲۲ راپتور هم استفاده می شود تا ۱۵ مایل هم برد عملیاتی دارند.
wiki: موشک هوابه هوا