موشک ضدکشتی

موشک ضد کشتی، گونه ای موشک هدایت شونده است که برای حمله به کشتی ها و قایق های بزرگ طراحی و ساخته شده است. بیشتر این موشک ها توانایی حرکت در سطح آب را دارند و از ترکیب سامانه هدایت فیزیکی و راداری استفاده می کنند. برخی از آن ها هم از هدایت گرمایاب برای تعقیب حرارتی که از کشتی ها منتشر می شود، استفاده می کنند. همچنین امکان هدایت رادیویی موشک های ضدکشتی در طول مسیر هم وجود دارد.
نخستین موشک های ضد کشتی در آلمان نازی طراحی و ساخته شدند و از هدایت رادیویی استفاده می کردند. آن ها سال ۱۹۴۳ در جبهه مدیترانه به موفقیت هایی دست یافتند و موفق به غرق کردن یا آسیب شدید به ۴۴ کشتی شدند. این موشک ها می توانند از جنگ افزارهای گوناگون شامل کشتی های جنگی، هواپیما، بالگرد، حمل کننده های زمینی ( مانند کامیون ) ، آتشبارهای ساحلی و زیردریایی شلیک شوند.
موشک های ضدکشتی ازجمله نخستین گونه های موشک های هدایت شونده کوتاه برد هستند که در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفتند. نیروی هوایی آلمان در حملاتی که با استفاده از بمب افکن انجام می شد از موشک های فریتز ایکس و هنشل برای حمله به کشتی های متفقین استفاده کرد و از این راه بسیاری از کشتی ها را غرق کرد و به بسیاری دیگر خسارات بالایی وارد نمود و پیش از این که متفقین اقداماتی برای مقابله انجام دهند شمار بسیاری ناو بزرگ را غرق کرد؛ بنابراین متفقین نیز برای مقابله به مثل این گونه جنگ افزارهای خود را تقویت کردند.
در دوران جنگ سرد اتحاد جماهیر شوروی دریافت که نمی تواند در عرصه سطحی و از نظر کشتی ها و ناوهای هواپیمابر حریف ناتو شود. بدین ترتیب وادار به متمرکز شدن روی زیردریایی ها، مین های دریایی و موشک های ضدکشتی شد. یکی از نتایج این تصمیم تولید موشک های SS - N - 2 Styx بود؛ اتحاد جماهیر شوروی در ادامه نیز انواع هوا پرتابی از موشک های ضدکشتی را طراحی کرد که از جمله آن ها می توان به KS - 1 Komet که اشاره کرد که توسط بمب افکن های توپولف - ۹۵ و توپولف - ۲۲ حمل می شود.
در سال ۱۹۶۷ در جنگ شش روزه ناوشکن ایلات متعلق به نیروی دریایی اسرائیل، توسط شماری موشک ضدکشتی استیکس که از قایق های موشک انداز کلاس کومار ( ساخت شوروی ) مصری پرتاب می شد، غرق شد. این نخستین بار بود که یک کشتی با موشک ضدکشتی شلیک شده از کشتی دیگری غرق می شد.
سال ۱۹۷۳ در نبرد لاذقیه در جریان جنگ یوم کیپور برای نخستین بار قایق های موشک انداز به نبرد با یکدیگر پرداختند. در این جنگ نیروی دریایی اسرائیل بسیاری از کشتی های سوریه را بدون تحمل کمترین خسارت نابود کرد. اسرائیلی ها که برای دفاع در مقابل موشک های دشمن از پادکارهای الکترونیکی بهره می بردند، پس از نابودی کشتی های سوری به نیروی دریایی مصر حمله برده و باز هم بدون هیچ خسارتی چندین شناور مصری را با موشک های ضدکشتی غرق کرده و برتری مطلق دریایی را برای خود تضمین کردند.