موشک بالیستیک پرتاب شونده از زیردریایی ( SLBM ) یک موشک بالستیک است که می تواند از زیردریایی ها پرتاب شود. انواع مدرن این موشک ها، معمولاً قابلیت هدف گیری مستقل چندگانه ( MIRV ) را ارائه می دهند که هر کدام می توانند یک کلاهک هسته ای حمل کرده و به یک موشک پرتاب شده اجازه می دهد تا چندین هدف را مورد اصابت قرار دهد. موشک های بالستیک پرتاب شده از زیردریایی به روشی متفاوت از موشک های کروز زیردریایی عمل می کنند.
موشک های بالیستیک مدرن پرتاب شونده از زیردریایی با موشک های بالستیک قاره پیما ( ICBM ) با برد بیش از ۵٬۵۰۰ کیلومتر ( ۳٬۰۰۰ مایل دریایی ) مرتبط هستند و در بسیاری از موارد SLBMها و ICBMها ممکن است بخشی از یک خانوادهٔ سلاح باشند.
نخستین طراحی عملی یک سکوی پرتاب مبتنی بر زیردریایی توسط آلمانی ها در اواخر جنگ جهانی دوم توسعه یافت که شامل یک لولهٔ پرتاب حاوی یک موشک بالیستیک وی - ۲ بود و پشت یک زیردریایی که با نام رمز Prüfstand شناخته می شد یدک می کشید. [ ۱]
نخستین زیردریایی موشک بالستیک با نیروی هسته ای عملیاتی جهان، زیردریایی جرج واشینگتن بود. این زیردریایی، با ۱۶ موشک Polaris A - 1 در دسامبر ۱۹۵۹ وارد خدمت شد و نخستین گشت زنی بازدارندهٔ خود را از نوامبر ۱۹۶۰ تا ژانویهٔ ۱۹۶۱ انجام داد. [ ۲] جورج واشینگتن همچنین نخستین پرتاب موفقیت آمیز SLBM غوطه ور را با Polaris A - 1 در ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۶۰ انجام داد. [ ۳] چهل روز بعد، اتحاد جماهیر شوروی نیز نخستین پرتاب موفقیت آمیز موشک بالستیک زیردریایی خود را در دریای سفید در ۱۰ سپتامبر ۱۹۶۰ از زیردریایی تبدیل شده پروژه ۶۱۱ ( کلاس زولو - ۵ ) را انجام داد. [ ۴] [ ۵]
.
زیردریایی های دارای موشک بالستیک از زمان ورود به خدمت در جنگ سرد از اهمیت استراتژیک زیادی برای ایالات متحده، شوروی/روسیه و سایر قدرت های هسته ای برخوردار بوده اند، زیرا می توانند از ماهواره های شناسایی پنهان شوند و سلاح های هسته ای خود را بدون مزاحمت، شلیک کنند. این موضوع باعث می شود که آن ها از نخستین حملهٔ فرضی علیه نیروهای هسته ای مصون باشند و به هر یک از طرف ها اجازه می دهد تا توانایی انجام یک حمله تلافی جویانه ویرانگر را حتی اگر همه موشک های مستقر در زمین نابود شده باشند، حفظ کنند.
انواعی از SLBMها ( فعال، گذشته یا در حال توسعه ) :
برخی از SLBMهای سابق روسی برای پرتاب ماهواره به پرتابگرهای Volna و Shtil تبدیل شده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموشک های بالیستیک مدرن پرتاب شونده از زیردریایی با موشک های بالستیک قاره پیما ( ICBM ) با برد بیش از ۵٬۵۰۰ کیلومتر ( ۳٬۰۰۰ مایل دریایی ) مرتبط هستند و در بسیاری از موارد SLBMها و ICBMها ممکن است بخشی از یک خانوادهٔ سلاح باشند.
نخستین طراحی عملی یک سکوی پرتاب مبتنی بر زیردریایی توسط آلمانی ها در اواخر جنگ جهانی دوم توسعه یافت که شامل یک لولهٔ پرتاب حاوی یک موشک بالیستیک وی - ۲ بود و پشت یک زیردریایی که با نام رمز Prüfstand شناخته می شد یدک می کشید. [ ۱]
نخستین زیردریایی موشک بالستیک با نیروی هسته ای عملیاتی جهان، زیردریایی جرج واشینگتن بود. این زیردریایی، با ۱۶ موشک Polaris A - 1 در دسامبر ۱۹۵۹ وارد خدمت شد و نخستین گشت زنی بازدارندهٔ خود را از نوامبر ۱۹۶۰ تا ژانویهٔ ۱۹۶۱ انجام داد. [ ۲] جورج واشینگتن همچنین نخستین پرتاب موفقیت آمیز SLBM غوطه ور را با Polaris A - 1 در ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۶۰ انجام داد. [ ۳] چهل روز بعد، اتحاد جماهیر شوروی نیز نخستین پرتاب موفقیت آمیز موشک بالستیک زیردریایی خود را در دریای سفید در ۱۰ سپتامبر ۱۹۶۰ از زیردریایی تبدیل شده پروژه ۶۱۱ ( کلاس زولو - ۵ ) را انجام داد. [ ۴] [ ۵]
.
زیردریایی های دارای موشک بالستیک از زمان ورود به خدمت در جنگ سرد از اهمیت استراتژیک زیادی برای ایالات متحده، شوروی/روسیه و سایر قدرت های هسته ای برخوردار بوده اند، زیرا می توانند از ماهواره های شناسایی پنهان شوند و سلاح های هسته ای خود را بدون مزاحمت، شلیک کنند. این موضوع باعث می شود که آن ها از نخستین حملهٔ فرضی علیه نیروهای هسته ای مصون باشند و به هر یک از طرف ها اجازه می دهد تا توانایی انجام یک حمله تلافی جویانه ویرانگر را حتی اگر همه موشک های مستقر در زمین نابود شده باشند، حفظ کنند.
انواعی از SLBMها ( فعال، گذشته یا در حال توسعه ) :
برخی از SLBMهای سابق روسی برای پرتاب ماهواره به پرتابگرهای Volna و Shtil تبدیل شده اند.
