موشک بالستیک قاره پیما

موشک پرتابشی قاره پیما[ ۱] یا موشک بالستیک قاره پیما ( به انگلیسی: Intercontinental ballistic missile ) به موشک های بالستیکی گفته می شود که برد مفید آن ها بیش از ۵٬۵۰۰ کیلومتر ( ۳۴۰۰ مایل ) باشد. [ ۲] به طور کلی این نوع موشک ها برای شلیک بمب هسته ای ساخته می شوند و قادر به حمل یک یا چند کلاهک هسته ای هستند اما به کلاهک های جنگی متعارف یا شیمیایی و میکروبی نیز می توانند مسلح شوند. بیشتر موشک های بالستیک قاره پیمای امروزی از قابلیت هدف گیری مستقل چندگانه بهره مند هستند؛ یعنی به چندین کلاهک مسلح می شوند که هر یک از آن ها می تواند به هدف جداگانه ای برخورد کند.
پیش تر انواع اولیه موشک های بالستیک قاره پیما، دقت بسیار پائینی داشتند و فقط علیه هدف های بزرگی مانند شهرها قابل استفاده بودند و تنها امتیاز آن ها قابلیت قرارگیری در محلی کاملاً امن در خاک خودی بود. اما نسل های دوم و سوم موشک های قاره پیما به طرز قابل توجهی دقیق تر شده اند. به طوری که علیه کوچک ترین اهداف نظامی هم، قابل استفاده هستند. هرچند دقت آن ها هیچ گاه قابل مقایسه با بمب افکن های استراتژیک نیست.
موشک های قاره پیما در دو نوع «زمین پایه» و «زیردریایی پایه» ساخته شده اند.
روسیه، ایالات متحده آمریکا، چین، هند و کره شمالی تنها کشورهایی هستند که به طور قطعی از موشک های قاره پیمای زمین پایه برخوردار هستند. [ ۳] [ ۴] اسرائیل همچنین این نوع موشک ها را آزمایش کرده اما مشخص نیست که آن ها را فعال کرده باشد. [ ۵] امروزه ایالات متحده ۴۰۵ موشک قاره پیما در اختیار دارد که آن ها را در سه پایگاه نیروی هوایی نگهداری می کند و همه آن ها از نوع LGM - 30G Minuteman - III هستند. [ ۶]
موشک های بالستیک قاره پیمای زیردریایی پایه هم در اختیار ۶ کشور آمریکا، روسیه، بریتانیا، فرانسه، چین، هند و کره شمالی هستند.