موسیقی کلاسیک

موسیقی کلاسیک ( به انگلیسی: classical music، به فرانسوی: musique classique ) اصطلاحی عام است که به موسیقی هنریِ اروپا گفته می شود. آغازِ این موسیقی را از سده های میانه در حدود سال ۵۰۰ میلادی می دانند. شایان ذکر است که موسیقی کلاسیک و دوره کلاسیک دو مقولهٔ جداگانه هستند، اولی به سبک و دومی به دورهٔ تاریخی اشاره دارد.
موسیقی کلاسیک را ازنظر سبک و تحوّل تاریخی آن به چند دورهٔ کوچک تر تقسیم کرده اند:
قرون وسطی به یک هزاره از تاریخ و تاریخ موسیقی غرب گفته می شود که فروپاشی امپراطوری روم غربی در سال ۴۷۶ آغاز و با ظهور دورهٔ رُنسانس در اواسط قرن پانزدهم میلادی فرجام می یابد. موسیقی در این هزاره غالباً در انحصار کلیسا بوده و تکاملِ آن توسط آهنگسازانی صورت گرفت که در خدمت کلیسا بودند و اغلبِ موسیقی های به جا مانده از این دوره، موسیقی مذهبی است که متون آن از اِنجیل آمده است.
رنسانس ( تولد دوباره ) به جریان فکری پیچیده ای گفته می شود که بین قرن چهاردهم و شانزدهم میلادی، اروپا را عمیقاً تغییر داد. در ایتالیا آغاز شد؛ با کشف مجدد نیاکان روم - یونانی شان و تقلید از آن ها. ایتالیایی ها امید داشتند بتوانند گذشتهٔ شکوهمندشان را بازسازی کنند. ایدهٔ واقع گرایانه ای نبود و ازلحاظ سیاسی به توفیقی دست نیافت. در انتهای رنسانس، ایتالیا به جای تبدیل به امپراتوری روم، درگیر همان جنگ هایی بود که از زمان سده های میانه آغاز شده بود. با این حال، احیای فرهنگ رومی و یونانی ارزش های جدیدی به ارمغان آورد. ابتدا در ایتالیا و سپس در سرتاسر اروپا. رنسانس به شکلی دوران کشف دنیا بود. عصری که کلمب، ماژلان، داوینچی، کوپرنیک، گالیله و شکسپیر را به خود دید. با اشغال آمریکای جنوبی توسط اسپانیا در اواخر قرن پانزدهم و ورود انگلیس به آمریکای شمالی در اوایل قرن هفدهم، دیگر سرزمین بکری برای اروپاییان وجود نداشت.
این دوره از سال ۱۶۰۰ م شروع می شود و تا حدود ۱۷۵۰ م ادامه می یابد. لغتِ باروک در عالم هنر ( نه فقط موسیقی ) معادل استادانه زینت دادن یا ماهرانه درست کردن به کار می رود که از مشخصات بارز هنر این سال ها بوده است.
موسیقی این دوره، همانند سایر هنرهای هم عصر خود، بیانگر اشرافیت و قدرت حکومت های اروپایی بوده است. نیاز کلیسا برای جذاب تر کردن نیایش نیز در گسترش این سبک تأثیر بسیاری داشته است.
یکپارچگی در حالت موسیقی از ویژگی های موسیقی این دوره است. از معروف ترین موسیقی دانان این سبک می توان باخ و ویوالدی را نام برد.

موسیقی کلاسیک (classical music)
اصطلاحی برای متمایز کردن موسیقی «فاخر» از موسیقی های پاپ ، راک ، جاز، و محلی. این اصطلاح کلاً به موسیقی هنری غرب اشاره دارد، یعنی موسیقی ای مخصوص تالار کنسرت یا کلیسا که طبق سنت از موسیقی اروپایی قرون وسطا نشأت گرفته و از سبک های رنسانس ، باروک ، کلاسیک ، و رُمانتیک گذر کرده است. این اصطلاح را اغلب برای موسیقی دوران کلاسیک در تاریخ موسیقی نیز به کار می برند، تا آن را از موسیقی باروک و موسیقی رمانتیک متمایز سازند. موسیقی دوران کلاسیک بر خوش ساختی و سادگی بیشتر از بیان حالت فردی و عاطفی تأکید دارد. دوران کلاسیک از حدود ۱۷۵۰ تا حدود ۱۸۳۰ ادامه داشت ، و شامل آثار آهنگ سازانی همچون موتسارت و هایدن بود.