موزه فرش ایران

موزۀ فرش ایران
موزه ای اختصاصی وابسته به سازمان میراث فرهنگی کشور. این موزه در ۱۳۴۰ش، به منظور گالری فرش ساخته شد و ناتمام ماند، سپس در اوایل ۱۳۵۵ش، همراه با تغییراتی کلی آغاز به کار کرد. هم زمان با احداث ساختمان موزه و پیشرفت کار ساختمانی، گروهی برای جمع آوری نمونه های تاریخی فرش ایران در ایران و سایر نقاط جهان فعالیت خود را آغاز کردند؛ به گونه ای که تعدادی از نفیس ترین و با ارزش ترین نمونه ها را جمع آوری و به موزه انتقال دادند. همچنین، تعدادی تخته فرش، از سوی دفتری مخصوص، از اشخاص متفرقه خریداری شد. بدین ترتیب، نمایشگاه موزۀ فرش ایران، در روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۶، برای بازدید عموم گشایش یافت. این موزه، امروزه، یکی از غنی ترین موزه های تخصصی جهان به لحاظ داشتن قالی های متنوع و یکی از زیباترین موزه ها به لحاظ نوع معماری ساختمان محسوب می شود. ساختمان موزۀ فرش ایران با طراحی کامران دیبا در گوشۀ شمال غربی پارک لاله در فضایی به مساحت ۱۲هزار متر مربع بنا شده که معماری آن تلفیقی از هنر معماری امروز ایران و معماری سنتی و آذین های بیرونی بنا شبیهِ دار قالی یا سیاه چادر های عشایری است. نزدیک یک چهارم از مساحت کل آن، شامل دو تالار، برای نمایش انواع قالی های دست بافت و گلیم است. تالار طبقۀ همکف به نمایشگاه دائمی اختصاص دارد. تالار طبقه یکم جهت برقراری نمایشگاه های موقت گلیم و قالی طراحی شده و از فضایی شبیه نمایشگاه دائمی برخوردار است. در این نمایشگاه، نمونه هایی از بافته ها را، به طور موقت، در دوره های دو تا سه ماهه به نمایش می گذارند. مجموعۀ موزۀ فرش ایران شامل باارزش ترین نمونه های قالی ایران، از قرن ۹ق تا دورۀ معاصر، است و از منابع غنی تحقیقی جهت پژوهشگران و هنردوستان به شمار می آید و معمولاً ۱۳۵ تخته از شاهکارهای قالی ایران، بافت مراکز مهم قالی بافی، مانند کاشان، کرمان، اصفهان، تبریز، خراسان، کردستان و جز آن ها، در تالار طبقۀ همکف به معرض نمایش گذاشته می شود. این موزه با داشتن امکانات و خدمات جنبی شامل کارگاه مرمّت، کلاس های آموزشی، سالن سخنرانی و نمایش فیلم، چاپخانه، انبار طبقه بندی شدۀ علمی، و کتابخانه، یکی از مجهزترین موزه های کشور و در نوع خود بی نظیر است.