موام سامرست

دانشنامه آزاد فارسی

موآم سامرست. موآم، سامِرسِت (۱۸۷۴ـ۱۹۶۵)(Maugham, Somerset)
موآم، سامِرسِت
نویسندۀ انگلیسی. ازجمله آثار اوست:اسارت بشری (۱۹۱۵)،ماه و شش پشیز (۱۹۱۹)، کیک ها و آبجو (۱۹۳۰)؛ مجموعه داستان های کوتاهاشندن (۱۹۲۸) وباران و دیگر داستان ها (۱۹۳۳)؛ و نمایش نامه های خانم فردریک (۱۹۰۷) واز ما بهتران (۱۹۱۷). نوشته های موام با آشنایی عمیق وی از منش انسانی اساساً از تصورات رمانتیک به دور است و رگه ای از بدگمانی عمیق در تمام آثار وی دیده می شود. موام در پاریس متولد شد و در بیمارستان سنت توماس لندن درس پزشکی خواند. در اولین رمان خود، لیزا اهل لمبث (۱۸۹۷)، از تجارب پزشکی اش بهره گرفت و بعد از موفقیت این رمان و رمان خانم کرادک (۱۹۰۲) تصمیم گرفت ادبیات را دنبال کند. اسارت بشری نیز بار دیگر در دنیای آشنای یک دانشجوی پزشکی می گذرد. موام قسمتی از داستان ماه و شش پشیز را براساس زندگی پل گوگن، نقاش معروف، نوشته است، کیک ها و آبجو دربارۀ رمان نویسی مشهور است؛ ولبۀ تیغ (۱۹۴۴) داستان یک کهنه سرباز جوان امریکایی است. در جنگ جهانی اوّل در سوئیس و روسیه مأمور مخفی بود و داستان های جاسوسیاشندن را براساس تجارب شخصی خود نوشت. از میان داستان های کوتاه متعدد وی، داستان هایی که فضای آن ها در مالایا و اقیانوس آرام می گذرد، شهرت بیشتری دارند. در ۱۹۰۸ چهار نمایش نامه از وی هم زمان در وست اِند لندن بر روی صحنه اجرا می شد. دیگر آثار وی عبارت اند ازنان و ماهی (۱۹۱۱)، زن سزار (۱۹۱۹)، گمنام (۱۹۲۰)، دایره(۱۹۲۱)، شرق سوئز (۱۹۲۲)، آتش مقدس (۱۹۲۹)، و در ازای خدمات (۱۹۳۲). زندگی نامۀ خودنوشت او با نام حاصل عمر، که به دلیل افشاگری های زندگی خصوصی اش جالب توجه است در ۱۹۳۸ و دفتر یادداشت نویسنده در ۱۹۴۹ منتشر شد. ده رمان بزرگ جهان در ۱۹۵۴ انتشار یافت.

پیشنهاد کاربران

بپرس