مواقع النجوم

مَواقِعُ النُّجوم
(یا: مواقعُ النُّجُومِ و مَطالِعُ أهلّةِالأَسرارِ و العلوم) نوشتۀ ابن عربی، در عرفان. ابن عربی خود معتقد است که این کتاب را از پسِ دو مرتبه ای که خداوند در خواب به او امر کرد تا بندگانش را نصیحت کند تدوین کرده است. وی، این کتاب را، که در ۱۱ روز نگاشته شده، در عالی ترین افق عرفان می داند و مقامی فراتر از آنچه در آن مکتوب است، در شریعت محمدی (ص) نمی شناسد. توفیق و آنچه بدان مربوط است، احسان، علم هدایت، قلب و کراماتِ آن، ذکر و فنای ذاکر در مذکور و مباحثی این گونه موضوع اصلی کتاب است. این رساله فصل بندی خاصی ندارد. شماری از سروده های خود مؤلف، که همچون دیگر اشعار او چندان قابل توجه نیست، هم در سراسر آن آمده است. این رسالۀ مختصر به چاپ رسیده است.