مهلکت
لغت نامه دهخدا
مهلکة. [م َ ل َ / ل ِ / ل ُ ک َ ] ( ع اِ ) مهلکت. مهلکه. جای هلاک. ( غیاث ). هلاکی. ( مهذب الاسماء ). محل هلاک. عاثور. موبق. جای هلاکی. مضیعة. ( منتهی الارب ). جای هلاکت. موتغه. غائلة. موردة. ( المنجد ). تَبّوب. ( منتهی الارب ، ماده ٔت ب ب ). موضع و محل هلاکت. ( از اقرب الموارد ). || دشت و بیابان. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). بیابان. ( مهذب الاسماء ). مفازه. ج ، مهالک. ( اقرب الموارد ).
مهلکة. [ م َ ل َ / ل ُ / ل ِ ک َ] ( ع مص ) هُلک. هَلاک. هُلوک. تُهلوک و تهلکة [ ت َ ل ُ / ل ِ / ل َ ک َ ]. نیست شدن. تبوب. ( منتهی الارب ).
مهلکة. [ م ُ ل ِ ک َ ] ( ع ص ) مؤنث مهلک. ج ، مهلکات.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید