مِهرین، عباس (شوشتر ۱۲۵۹ـ تهران ۱۳۵۵ش)
مِهرین، عباس
زبان شناس و پژوهشگر ایرانی. مقدمات فارسی و عربی را نزد پدر آموخت و در کاظمین به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۲۸۲ش، به ژاپن و پس از دو سال برای تکمیل زبان انگلیسی به امریکا رفت و به آموختن زبان های باستانی اوستایی و سانسکریت نیز پرداخت. سال های ۱۲۸۵ و ۱۲۸۶ش را در لندن و پاریس اقامت گزید. سپس از راه بمبئی به ایران آمد و شغلی در گمرک بوشهر به دست آورد. پس از چندی راهی کاظمین شد و در آن شهر اقامت کرد. با دریافت دعوت نامه ای از طرف دانشگاه میسور، در ۱۲۹۷ش، به هند رفت و به ریاست شعبۀ فارسی، عربی، اردو و هندی آن دانشگاه انتخاب شد و در ضمن به تکمیل زبان های باستانی پرداخت. در ۱۳۱۹ش، بازنشسته شد. به ایران بازگشت و در تهران ساکن شد. از تألیفات اوست: ایران نامه یا کارنامۀ ایرانیان در عصر اشکانیان، تاریخ ادبیات و زبان ایران؛ تاریخ زبان و ادبیات ایران در خارج از ایران (۱۳۵۲ش). از ترجمه های اوست: گات ها؛ نغمه های ایزدی یا فلسفۀ اخلاقی هند. از تصحیحات اوست: دیوان حزین لاهیجی.
مِهرین، عباس
زبان شناس و پژوهشگر ایرانی. مقدمات فارسی و عربی را نزد پدر آموخت و در کاظمین به تحصیلات خود ادامه داد. در ۱۲۸۲ش، به ژاپن و پس از دو سال برای تکمیل زبان انگلیسی به امریکا رفت و به آموختن زبان های باستانی اوستایی و سانسکریت نیز پرداخت. سال های ۱۲۸۵ و ۱۲۸۶ش را در لندن و پاریس اقامت گزید. سپس از راه بمبئی به ایران آمد و شغلی در گمرک بوشهر به دست آورد. پس از چندی راهی کاظمین شد و در آن شهر اقامت کرد. با دریافت دعوت نامه ای از طرف دانشگاه میسور، در ۱۲۹۷ش، به هند رفت و به ریاست شعبۀ فارسی، عربی، اردو و هندی آن دانشگاه انتخاب شد و در ضمن به تکمیل زبان های باستانی پرداخت. در ۱۳۱۹ش، بازنشسته شد. به ایران بازگشت و در تهران ساکن شد. از تألیفات اوست: ایران نامه یا کارنامۀ ایرانیان در عصر اشکانیان، تاریخ ادبیات و زبان ایران؛ تاریخ زبان و ادبیات ایران در خارج از ایران (۱۳۵۲ش). از ترجمه های اوست: گات ها؛ نغمه های ایزدی یا فلسفۀ اخلاقی هند. از تصحیحات اوست: دیوان حزین لاهیجی.