مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین با نام مخفف اس اس آرآی ها ( SSRIs ) دسته ای از داروهای ضد افسردگی هستند که برای درمان افسردگی و برخی از انواع اختلالات اضطرابی و اختلالات شخصیتی کاربرد دارند. اس اس آرآی ها پرتجویزترین گروه از داروهای ضدافسردگی در ایالات متحده و برخی کشورهای دیگر هستند و تمام آن ها به جز فلووکسامین برای درمان اختلال افسردگی اساسی پذیرفته شده اند. وحشت زدگی، اختلال وسواس فکری عملی، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب فراگیر و اختلال تنش زای پس از رویداد از دیگر بیماری هایی هستند که ادارهٔ دارو و غذای ایالات متحده یک یا چند نوع از این داروها را برای درمان آن ها تأیید کرده است. [ ۱] بر این باورند که این داروها میزان سروتونین برون - سلولی را افزایش می دهند و این کار را از راهِ جلوگیری بازجذب سریع سروتونین در گیرنده های عصبی پیش سیناپسی انجام می دهند. در نتیجه، غلظت سروتونین در شکاف سیناپسی بالا می رود و سروتونین بیشتری در اختیار گیرنده های پس سیناپسی قرارمیگیرد. اس اس ارآی ها تا حدی بر انتقال دهنده های نوراپینفرین و دوپامین هم مؤثر هستند.
کاربرد اصلی اس اس آرآی ها در درمان افسردگی بالینی است. اس اس آرآی ها غالباً برای اختلالات اضطرابی تجویز می شوند، مانند اضطراب اجتماعی، اختلالات هراس، اختلال وسواس، اختلالات خوردن، درد مزمن و گاهی اوقات، اختلال استرس پس از سانحه است. آن ها همچنین اغلب برای درمان اختلال مسخ شخصیت استفاده می شوند. هر چند به طور کلی با نتایجی ضعیف همراه است. دارو های SSRI در درمان سندرم روده تحریک پذیر با علائم درد و یبوست مؤثر هستند.
جهت ارزیابی تاثیر داروی SSRI در درمان افسردگی باید ۴ تا ۶ هفته صبر کرد.
• فلوکستین
• فلووکسامین
• پاروکستین
• سیتالوپرام
• سرترالین
• اس سیتالوپرام
• زیملیدین
• داپوکستین
مصرف همزمان اس اس آرآی ها با مهارکننده های مونوآمین اکسیداز ( MAOIs ) خطرناک است و ممکن است منجر به بروز سندرم سروتونین حاد شود. توصیه می شود که حداقل ۲ هفته بین مصرف آخرین دوز MAOI و شروع داروهای SSRI فاصله باشد.
ترامادول داروی دیگری ست که در موارد نادری در مصرف همزمان با اس اس آرها منجر به بروز تشنج شده است.
مصرف اس اس آرآی ها ممکن است غلظت داروهایی چون وارفارین، ترکیبات ضد آریتمی، بتابلاکرها مانند پروپرانول، ضد افسردگی های سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین، بنزودیازپین ها از جمله آلپرازولام و دیازپام، کاربامازپین، هالوپریدول، کلوزاپین، فنیتوئین، پیموزاید، تئوفیلین، متادون، لیتیوم را افزایش داده و منجر به مسمومیت شوند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکاربرد اصلی اس اس آرآی ها در درمان افسردگی بالینی است. اس اس آرآی ها غالباً برای اختلالات اضطرابی تجویز می شوند، مانند اضطراب اجتماعی، اختلالات هراس، اختلال وسواس، اختلالات خوردن، درد مزمن و گاهی اوقات، اختلال استرس پس از سانحه است. آن ها همچنین اغلب برای درمان اختلال مسخ شخصیت استفاده می شوند. هر چند به طور کلی با نتایجی ضعیف همراه است. دارو های SSRI در درمان سندرم روده تحریک پذیر با علائم درد و یبوست مؤثر هستند.
جهت ارزیابی تاثیر داروی SSRI در درمان افسردگی باید ۴ تا ۶ هفته صبر کرد.
• فلوکستین
• فلووکسامین
• پاروکستین
• سیتالوپرام
• سرترالین
• اس سیتالوپرام
• زیملیدین
• داپوکستین
مصرف همزمان اس اس آرآی ها با مهارکننده های مونوآمین اکسیداز ( MAOIs ) خطرناک است و ممکن است منجر به بروز سندرم سروتونین حاد شود. توصیه می شود که حداقل ۲ هفته بین مصرف آخرین دوز MAOI و شروع داروهای SSRI فاصله باشد.
ترامادول داروی دیگری ست که در موارد نادری در مصرف همزمان با اس اس آرها منجر به بروز تشنج شده است.
مصرف اس اس آرآی ها ممکن است غلظت داروهایی چون وارفارین، ترکیبات ضد آریتمی، بتابلاکرها مانند پروپرانول، ضد افسردگی های سه حلقه ای مانند آمی تریپتیلین، بنزودیازپین ها از جمله آلپرازولام و دیازپام، کاربامازپین، هالوپریدول، کلوزاپین، فنیتوئین، پیموزاید، تئوفیلین، متادون، لیتیوم را افزایش داده و منجر به مسمومیت شوند. [ ۲]
