مهار بیکر

دانشنامه عمومی

مهار بیکر یک نام عمومی برای دسته ای از مدارهای الکترونیکی است که با اعمال بازخورد منفی غیرخطی از طریق انواع دیودها، زمان ذخیره سازی ترانزیستور پیوندی دوقطبی کلیدزنی ( BJT ) را کاهش می دهد. دلیل کند بودن زمان خاموش شدن BJTهای اشباع شده، بار ذخیره شده در بیس است. باید قبل از خاموش شدن ترانزیستور حذف شود زیرا زمان ذخیره سازی عامل محدودکننده استفاده از ترانزیستورهای دو قطبی و آی جی بی تی در کاربردهای کلیدزنی سریع است. مهارهای بیکر مبتنی بر دیود از اشباع ترانزیستور و در نتیجه مقدار زیادی شارژ ذخیره شده جمع می شود، جلوگیری می کند. [ ۱]
مهار بیکر به نام ریچارد اچ بیکر نامگذاری شده است، که آن را در گزارش فنی خود در سال ۱۹۵۶ «مدارهای کلیدزنی ترانزیستوری با بیشینه بازده» توصیف کرده است. [ ۲] بیکر این روش را «مهارکردن پشتی» نامید، اما اکنون این مدار را مهار بیکر می نامند. بسیاری از منابع گزارش بیکر را برای مدار مهار دو - دیودی معتبر می دانند. [ ۳] [ ۴] [ ۵] همچنین در سال ۱۹۵۶، بیکر مدار را در یک ضمیمه ثبت اختراع توصیف کرد. ثبت اختراع ۱۹۶۱، ۳٬۰۱۰٬۰۳۱ ایالات متحده، [ ۶] ادعا می کند که استفاده از مهار در مدارهای فلیپ - فلاپ متقارن است.
عکس مهار بیکرعکس مهار بیکر
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس