مهار اندازی به هر گونه ساختار پایدار گفته می شود که برای ثابت نگه داشتن کشتی استفاده می شود. نمونه های آن اسکله، بلنداسکله، کوتاه اسکله، و بویههای مهار اندازی هستند. یک لنگر مهار اندازی، موقعیت کشتی را نسبت به نقطه ای در پایین راه آبی بدون وصل کردن آن به ساحل، ثابت نگه می دارد. به صورت «فعل» مهار اندازی به معنی کاری است که کشتی را به تیرک مهار وصل می کند. [ ۱]
واژه Mooring با ریشه Meren به معنی «مهار انداختن» از زبان هلندی آمده و از سده ۱۵ ( میلادی ) در زبان انگلیسی استفاده می شود.
از این روش مهار اندازی به جای لنگر موقت استفاده می شود. زیرا توان نگهدارندگی بسیار بیشتری دارند، آسیب کمتری به محیط دریا می زنند و کار با آن ها آسان تر است. هنگامی که یک دسته مهار در کنار یکدیگر قرار داشته باشند به آن ها «ردیف» Tier می گویند. همچنین در موارد کمی، از آن ها برای نگهداشتن باراندازهای بویه در جای خود استفاده می شود. چندین گونه مهار انداز وجود دارد:
مهار بویه یا مهار تک - نقطه ای ساده ترین و پر استفاده ترین گونه مهار است. مهار چرخشی شامل یک لنگر در کف راه آبی و یک ریسمان ( طناب، کابل دریایی، یا زنجیر ) است که به بویه ای بر روی آب وصل است. بویه به کشتی اجازه می دهد تا ریسمان را پیدا کند و خود را به لنگر زیر آب وصل کند. علت نامگذاری این نوع مهار به «مهار چرخشی» این است که کشتی پس از وصل شدن به این مهار، به شکل دایره به دور آن می چرخد. این جهت چرخش بستگی به جهت باد یا کشند آب دارد.
مهار اندازی، بیشتر با استفاده از طناب های کُلُفتی انجام می شود که «خط مهار انداز» یا «هوسر» نامیده می شوند. خط های مهار انداز می توانند به گیره های عرشه کشتی در یک سو و گیره هایی مانند تیرک، حلقه، و گیره در ساحل وصل شوند.
برای یک قایق کوچک ( مانند یات بادبانی ۶/۷ متری ) ممکن است مهار چرخشی، وزنه سنگینی در بستر دریا باشد. قطر زنجیر متصل به وزنه، ۱۲ یا ۱۴ میلی متر و طناب مهار آن از نایلون با قطر ۲۰ میلی متر و بیشتر، کابل فولاد ضدزنگ، یا سیم از جنس ترکیب با قطر ۱۶ میلی متر است. وزنه سنگین یا همان لنگر باید یک ماده چگال باشد. چرخ واگن قطارهای قدیمی برای چنین موقعیت هایی استفاده می شوند. استفاده از چرخ قطار در دوبلین جمهوری ایرلند، معمول است. در برخی بندرگاهها ( مانند دانلیری در جمهوری ایرلند ) ممکن است زنجیرهای بسیار سنگین ( مانند زنجیر لنگر کشتی فرسوده ) در یک الگوی شبکه ای در بستر دریا قرار بگیرند تا از موقعیت منظم مهارها اطمینان بدست آید. طناب مهارها ( به ویژه برای بویه های نشان گر و خط های پیوند دهنده ) باید «غیر شناور» باشند تا از برخورد کف قایق به آن ها کاسته شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواژه Mooring با ریشه Meren به معنی «مهار انداختن» از زبان هلندی آمده و از سده ۱۵ ( میلادی ) در زبان انگلیسی استفاده می شود.
از این روش مهار اندازی به جای لنگر موقت استفاده می شود. زیرا توان نگهدارندگی بسیار بیشتری دارند، آسیب کمتری به محیط دریا می زنند و کار با آن ها آسان تر است. هنگامی که یک دسته مهار در کنار یکدیگر قرار داشته باشند به آن ها «ردیف» Tier می گویند. همچنین در موارد کمی، از آن ها برای نگهداشتن باراندازهای بویه در جای خود استفاده می شود. چندین گونه مهار انداز وجود دارد:
مهار بویه یا مهار تک - نقطه ای ساده ترین و پر استفاده ترین گونه مهار است. مهار چرخشی شامل یک لنگر در کف راه آبی و یک ریسمان ( طناب، کابل دریایی، یا زنجیر ) است که به بویه ای بر روی آب وصل است. بویه به کشتی اجازه می دهد تا ریسمان را پیدا کند و خود را به لنگر زیر آب وصل کند. علت نامگذاری این نوع مهار به «مهار چرخشی» این است که کشتی پس از وصل شدن به این مهار، به شکل دایره به دور آن می چرخد. این جهت چرخش بستگی به جهت باد یا کشند آب دارد.
مهار اندازی، بیشتر با استفاده از طناب های کُلُفتی انجام می شود که «خط مهار انداز» یا «هوسر» نامیده می شوند. خط های مهار انداز می توانند به گیره های عرشه کشتی در یک سو و گیره هایی مانند تیرک، حلقه، و گیره در ساحل وصل شوند.
برای یک قایق کوچک ( مانند یات بادبانی ۶/۷ متری ) ممکن است مهار چرخشی، وزنه سنگینی در بستر دریا باشد. قطر زنجیر متصل به وزنه، ۱۲ یا ۱۴ میلی متر و طناب مهار آن از نایلون با قطر ۲۰ میلی متر و بیشتر، کابل فولاد ضدزنگ، یا سیم از جنس ترکیب با قطر ۱۶ میلی متر است. وزنه سنگین یا همان لنگر باید یک ماده چگال باشد. چرخ واگن قطارهای قدیمی برای چنین موقعیت هایی استفاده می شوند. استفاده از چرخ قطار در دوبلین جمهوری ایرلند، معمول است. در برخی بندرگاهها ( مانند دانلیری در جمهوری ایرلند ) ممکن است زنجیرهای بسیار سنگین ( مانند زنجیر لنگر کشتی فرسوده ) در یک الگوی شبکه ای در بستر دریا قرار بگیرند تا از موقعیت منظم مهارها اطمینان بدست آید. طناب مهارها ( به ویژه برای بویه های نشان گر و خط های پیوند دهنده ) باید «غیر شناور» باشند تا از برخورد کف قایق به آن ها کاسته شود.
wiki: مهار اندازی