منوجان

مَنوجان شهری در استان کرمان است. منوجان از سطح دریا ۳۳۷ متر ارتفاع دارد و در سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران، برابر ۱۵۶۳۴ نفر جمعیت در ۴۳۱۴ خانوار داشته است. [ ۱]
منوجان که به مینو جهان نیز شهرت داشته، مرکب از دو واژهٔ مینو و جهان؛ به معنای «بهشت جهان» است. دلیل این نامگذاری باغ های مرکبات و نخلستان های سرسبز این منطقه بوده که آن را به بهشت جهان تشبیه کرده اند. [ ۳]
در لغت نامه دهخدا آمده است: منوقان، منوغان، منوجان، منوکان. شهری است به کرمان: سلطان بایزید را جهت اموال هرموز به طرف منوقان روانه کرد. ( تاریخ گزیده ص ۷۴۱ )
شمس الدین مقدسی، جهانگرد و جغرافی دان قرن چهارم هجری، در کتاب احسن التقاسیم منوجان را دیاری آباد معرفی کرده که مردم شهرهای دیگر برای گردش به آن جا می روند و نوشته است:[ ۴]
منوقان خود، در دو سوی درهٔ خشک کلان جای دارد که یکی گویین و دیگری زامان نام دارد و در میان آن دو دژ جامعی همانند هست.
این شهرستان با وسعتی معادل ۳۵٬۴۶۹ کیلومتر از جنوب به میناب، از جنوب غربی به شهرستان رودان در استان هرمزگان منتهی و از جنوب شرقی به شهرستان قلعه گنج و از شمال به شهرستان کهنوج در استان کرمان منتهی می شود.
با توجه به نزدیکی این شهرستان به دریا، آب وهوای آن عمدتاً گرمسیری و مرطوب با رطوبت ۶۰ تا ۵۹ درصد در فصل های مختلف با متوسط حرارت ۲۱ تا ۵۰ درجه سانتیگراد می باشد فصل بارندگی شهرستان از دیماه تا بهمن ماه ادامه دارد و در فصل تابستان هم کم و بیش تحت تأثیر باران ها و طوفان های موسمی حاصل از اقیانوس هند قرار می گیرد. از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۹۰ به دلیل بروز خشکسالی این نظم بهم ریخته و نزدیک به ۱۳ سال است که منطقه تحت تأثیر یک خشکسالی ۱۰ ساله با کمبود شدید آب مواجه شده است. [ ۵]
از نظر تقسیمات کشوری این شهرستان دارای دو بخش مرکزی و آسمینون است که مجموعاً ۱۰۸ روستا و آبادی را شامل می شود. در این شهرستان یک شورای شهر، یک شورای شهرستان، دو شورای بخش، ۶۴ شورای اسلامی روستایی به فعالیت مشغولند و شامل ۶ دهستان به ترتیب قلعه، نودژ، بجگان، دهگان، گشمیران و چاه شاهی است. [ ۵]
شهرستان منوجان از نظر نوع پوشش لباس شباهت بسیار زیادی با شهر بندرعباس دارد که به علت نزدیک بودن بندرعباس نسبت به مرکز استان شهر کرمان است. همچنین در این شهرستان مردم به گویش رودباری تکلم می کنند. [ نیازمند منبع]