منطقهٔ زمانی ( یا زمان پهنه ) به هر یک از قاچ های ۱۵ درجه ای کرهٔ زمین گفته می شود که زمان متوسط نصف النهاری مرکز آن را می توان به عنوان زمان رسمی کشورها و مناطق قرار گرفته در آن قاچ محسوب کرد. تعداد این قاچ ها ۲۴ عدد است. اگر کشوری از ۳۰ درجه طول بیشتری داشته باشد، غالباً دارای چند ساعت می شود.
با نگاه به تاریخ می توان دریافت که تعیین ساعت های مرجع و تقسیم بندی جهان به محدوده های زمانی گوناگون به همان اندازه که به موضوع تنظیم و تعیین وقت مربوط می شود به سیاست، دیپلماسی و حتی شورش های محلی و منطقه ای مربوط بوده است. به همین دلیل، ساعات رسمی درون کشورها تقسیم جهان به محدوده های زمانی براساس طول جغرافیایی با نظم و ترتیب چندانی صورت نگرفته است. [ ۱]
این مفهوم ابتدا در انگلستان عصر ویکتوریا به وجود آمد. در تاریخ ۱ دسامبر ۱۸۴۷ و سپس در ۲۳ اوت ۱۸۵۲ نود و هشت درصد انگلستان چنین ساعتی را پذیرفته بودند. پس از انگلستان، نیوزیلند دومین کشوری بود که برای خود منطقه زمانی تعریف کرد. برای اولین بار در ایران مفهوم منطقه زمانی، توسط پروفسور محمود حسابی با نامه نگاری به وجود آمد.
در آغاز، حرکت قطارها، کار زمان بندی حرکت قطارها همه را سردرگم می کرد. قطارها و شبکه راه آهن که در قرن نوزدهم در رشد اقتصادی و پیشرفت صنعتی کشورها نقش مهمی ایفا می کردند، در حرکت تدریجی به سمت تعیین یک ساعت مرجع و استاندارد تأثیر زیادی داشتند. [ ۱]
با پیشرفت شبکه راه آهن و کشتی رانی در قرن نوزدهم، سفرهای طولانی تسهیل شد و تفاوت در ساعت یا وقت محلی کشورهای مختلف بیش از گذشته مهم شد. همزمان با گسترش شبکه راه آهن در اروپا و ایالات متحده آمریکا نیاز برای تعیین یک ساعت مرجع و همگانی جدی تر شد. [ ۱]
به عنوان مثال در آمریکا هر شهری وقت محلی خود را تعیین می کرد و این برای مسافران و شرکت های راه آهن سر درگمی زیادی ایجاد می کرد. در آغاز کار شرکت های راه آهن خاک آمریکا را به صد محدوده زمانی گوناگون تقسیم کردند ولی در نهایت این محدوده ها و ساعت مرجع آنها به چهار مورد شاخص کاهش یافت. [ ۱]
مبدأ این خط ها، خطی است که از وسط دوپایه تلسکوپ رصدخانه سلطنتی گرینویچ در لندن می گذرد که در زبان انگلیسی به اختصار GMT می گویند که مخفف سه کلمه Greenwich Mean Time است. ساعت های دیگر نسبت به این سنجیده می شوند. قبلاً مناطقی مثل عربستان سعودی و پاریس و چند جای دیگر هم مبدأ بوده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا نگاه به تاریخ می توان دریافت که تعیین ساعت های مرجع و تقسیم بندی جهان به محدوده های زمانی گوناگون به همان اندازه که به موضوع تنظیم و تعیین وقت مربوط می شود به سیاست، دیپلماسی و حتی شورش های محلی و منطقه ای مربوط بوده است. به همین دلیل، ساعات رسمی درون کشورها تقسیم جهان به محدوده های زمانی براساس طول جغرافیایی با نظم و ترتیب چندانی صورت نگرفته است. [ ۱]
این مفهوم ابتدا در انگلستان عصر ویکتوریا به وجود آمد. در تاریخ ۱ دسامبر ۱۸۴۷ و سپس در ۲۳ اوت ۱۸۵۲ نود و هشت درصد انگلستان چنین ساعتی را پذیرفته بودند. پس از انگلستان، نیوزیلند دومین کشوری بود که برای خود منطقه زمانی تعریف کرد. برای اولین بار در ایران مفهوم منطقه زمانی، توسط پروفسور محمود حسابی با نامه نگاری به وجود آمد.
در آغاز، حرکت قطارها، کار زمان بندی حرکت قطارها همه را سردرگم می کرد. قطارها و شبکه راه آهن که در قرن نوزدهم در رشد اقتصادی و پیشرفت صنعتی کشورها نقش مهمی ایفا می کردند، در حرکت تدریجی به سمت تعیین یک ساعت مرجع و استاندارد تأثیر زیادی داشتند. [ ۱]
با پیشرفت شبکه راه آهن و کشتی رانی در قرن نوزدهم، سفرهای طولانی تسهیل شد و تفاوت در ساعت یا وقت محلی کشورهای مختلف بیش از گذشته مهم شد. همزمان با گسترش شبکه راه آهن در اروپا و ایالات متحده آمریکا نیاز برای تعیین یک ساعت مرجع و همگانی جدی تر شد. [ ۱]
به عنوان مثال در آمریکا هر شهری وقت محلی خود را تعیین می کرد و این برای مسافران و شرکت های راه آهن سر درگمی زیادی ایجاد می کرد. در آغاز کار شرکت های راه آهن خاک آمریکا را به صد محدوده زمانی گوناگون تقسیم کردند ولی در نهایت این محدوده ها و ساعت مرجع آنها به چهار مورد شاخص کاهش یافت. [ ۱]
مبدأ این خط ها، خطی است که از وسط دوپایه تلسکوپ رصدخانه سلطنتی گرینویچ در لندن می گذرد که در زبان انگلیسی به اختصار GMT می گویند که مخفف سه کلمه Greenwich Mean Time است. ساعت های دیگر نسبت به این سنجیده می شوند. قبلاً مناطقی مثل عربستان سعودی و پاریس و چند جای دیگر هم مبدأ بوده اند.
wiki: منطقه زمانی