منشا اجابت استغفار

[ویکی فقه] منشا اجابت استغفار (قرآن). استغفار (طلب آمرزش)، از ریشه غفران در اصل به معنای پوشیدن چیزی می آید که انسان را از آلودگی نگه دارد؛ بنابراین، استغفار، درخواست مصونیت از عذاب با گفتار و رفتار است.
خداوند، اجابت کننده استغفار اولواالالباب است:... لاولی الالبـب• ... ربنا فاغفر لنا ذنوبنا... • فاستجاب لهم ربهم انی لا اضیع عمل عـمل منکم... «مسلما در آفرینش آسمانها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز برای خردمندان نشانه هایی (قانع کننده) است؛ . . پروردگارا ما شنیدیم که دعوتگری به ایمان فرا می خواند که به پروردگار خود ایمان آورید پس ایمان آوردیم پروردگارا گناهان ما را بیامرز و بدیهای ما را بزدای و ما را در زمره نیکان بمیران؛ ... پس پروردگارشان دعای آنان را اجابت کرد (و فرمود که) من عمل هیچ صاحب عملی از شما را از مرد یا زن که همه از یکدیگرید تباه نمی کنم پس کسانی که هجرت کرده و از خانه های خود رانده شده و در راه من آزار دیده و جنگیده و کشته شده اند بدیهایشان را از آنان می زدایم و آنان را در باغهایی که از زیر (درختان) آن نهرها روان است درمی آورم (این) پاداشی است از جانب خدا و پاداش نیکو نزد خداست»
← شأن نزول
۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۳۶۲.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۱۷۲، برگرفته از مقاله «منشأ اجابت استغفار».
...