مناظره امام علی با معاویه

[ویکی فقه] مناظره امام علی (علیه السّلام) با معاویه، در موارد مختلف از جمله، ابراز پشیمانی جنگ با حضرت و از یک نسل، بودن و غیره اتفاق افتاده است.
ابن ابی الحدید گوید: روزی از روزهای صفین که معاویه سخت خویش را در تنگنای جنگ گرفتار دید به عمرو عاص گفت: «من به علی (علیه السّلام) نامه ای می نویسم باشد که به وسیله این نامه، علی را در کار پیکار به تردید اندازم و خود را از این مخمصه نجات دهم.» عمروعاص پوزخندی زد و گفت: «ای معاویه! تو کیستی که بتوانی مردی چون علی را بفریبی؟ بی جهت خود را اذیت مکن. علی هرگز فریب تو را نخواهد خورد.» معاویه به حرف عمروعاص گوش نکرد و نامه ای برای حضرت نگاشت که خلاص اش چنین است: «اگر ما می دانستیم، این جنگ چه بر سرمان خواهد آورد، هرگز داخلش نمی شدیم و اکنون هر دو پشیمان هستیم. تو می دانی که لشگر عرب از هر دو سو (هم بواسطه من و هم بواسطه تو) رو به نابودی است. من و تو، هر دو فرزندان عبدمناف و در نَسَب با هم برابریم. اگر حکومت شام را به من واگذاری، من فرمانت را گردن خواهم نهاد.»
جواب نامه امام علی به معاویه
هنگامی که حضرت آن نامه را ملاحظه کرد چنین پاسخ داد:
← دفاع از حقانیت
گویند که چون این پاسخ دندان شکن به معاویه رسید، تا چند روزی آن را از عمروعاص پنهان می داشت تا اینکه بالاخره عمروعاص از جریان مطلع شد و معاویه را به ریشخند گرفت.معاویه گفت: «تو خجالت نمی کشی که مرا بواسطه این کارم سرزنش و مسخره می کنی در حالیکه از ترس علی بن ابیطالب عورت خود را نمایان ساختی؟!»عمروعاص لبخندی زد و گفت: «بزرگواری و عظمت علی چیزی است که تو خود آن را بهتر از من می دانی. اما در مورد رسوائی من باید بدانی که در جنگ با علی، رسوا شدن رسوائی نیست.»