مناطق خودمختار چین

منطقه خودمختار ( AR; چینی ساده: 自治区; چینی سنتی: 自治區; پین یین: zìzhìqū ) یکی از سطح های درجه اول در تقسیمات جمهوری خلق چین است. در چین وضعیت مناطق خودمختار نیز مشابه استان است ولی یک منطقه خودمختار دارای دولت محلی با اختیارات بیشتری در حقوق قانونی است. منطقه خودمختار بالاترین سطح نهادهای مستقل اقلیتی در چین را داراست و به مناطقی با جمعیت خاصی از اقلیت های قومی اهدا شده.
مغولستان داخلی منطقه خودمختاری است که در سال ۱۹۴۷ تأسیس شد. پس از آن سین کیانگ در سال ۱۹۵۵ خودمختار گشت و گوانگشی و نینگ شیا در سال ۱۹۵۸ و تبت در سال ۱۹۶۵ خودمختاری یافتند. تعیین گوانگشی و نینگ شیا به عنوان مناطق بومی اقوام ژوانگ و هوئی موجب اعتراض مردم هان چینی که دو سوم از جمعیت هر منطقه را تشکیل می دادند، شد. مغولان هم حتی کمتر از یک درصد جمعیت مغولستان داخلی را تشکیل می دهند ولی به خاطر مشغول بودن به جنگ داخلی فرصت کمی برای اعتراض دیگر بومیان وجود داشت. [ ۱]