[ویکی فقه] مناجات المریدین یا مناجات اهل ارادت ، از مناجات های پانزده گانه است که از امام سجاد (ع) نقل شده است. وصول به خداوند و تقرب به او، وجود راههای گوناگونی برای وصول به مقصد آخرت و قرب الهی و ویژگی های همسفران شایسته از موضوعات این مناجات است و ایشان احسان خداوند به بندگان مطیع خویش و رحمت و رأفت او در حق غافلان را به عنوان صفات ویژه خداوند بیان می کند.
این مناجات در صحیفه سجادیه ، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است و علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز جمعه تعیین کرده است.
آموزه های دعا
از جملات آغازین مناجات مریدین استفاده می شود که امام سجاد(ع) در پی وصول به خداوند و تقرب به اوست و در صدد یافتن راهی است که او را به خداوند برساند و برای رسیدن به این مقصود، به دعا و درخواست از خداوند توسل می جوید و می گوید خدایا، کسی که تو راه را به او ننمایانی در مسیری تنگ، ناهموار و پرفراز و نشیب قرار گرفته و راه به جایی نمی برد و از مقصود باز می ماند. اما کسی که تو از بین راههای گوناگون نزدیک ترین و کم خطر ترین راه را به او بنمایانی، در پرتو هدایت و راهنمایی تو راه روشن را می یابد و به مقصد می رسد و به وضوح حق را از باطل می شناسد و فراز و نشیب مسیر هدایت باعث نمی گردد که او دچار ابهام، شک و تردید گردد. از فراز اول مناجات به دست می آید که راههای گوناگونی برای وصول به مقصد آخرت و قرب الهی وجود دارد و نزدیک ترین راه به آن مقصد راه مستقیم است و سایر راه ها به اندازه زاویه و قوسی که از راه مستقیم پیدا می کنند، از مقصد دور تر می گردند.امام زین العابدین (ع) در ادامه از خداوند می خواهد که همسفرانی شایسته برای ایشان بگمارد که دارای این صفات هستند: با سرعت به سوی قرب الهی حرکت می کنند؛ پایداری و استمرار در حرکت دارند؛ اهل عبادت های شبانه روزی و اهل خشیت در پیشگاه با عظمت خدا هستند.انسان برای پیمودن راه باید به پیشگامان و پیش آهنگان راه تعالی و تکامل اقتدا کند و آنان را به مثابه بهترین همراهان و رفیقان آن راه برگزیند از این روی حضرت، برجسته ترین صفات آنان را بیان کرده است. صفات پیشگامان راه تعالی و تکامل از دیدگاه امام سجاد(ع) عبارتند از: برخورداری از آبشخور کمال و تعالی، برخورداری از محبت خالصانه به خداوند و درک لذت مناجات و نیل به مقاصد عالی.در ادامه ایشان لطف، عنایت، فضل و احسان خداوند به بندگان مطیع و فرمان بردار خویش و رحمت و رأفت او را در حق غافلان به عنون صفات ویژه خداوند بیان می کند و در بخش پایانی از خداوند می خواهد که او را در سِلک پیشگامان طریق کمال و قرب خویش قرار دهد؛ بلکه منزلت و مقامی فرا تر از آنان به وی عنایت کند و بیش از دیگران آن حضرت را به مراتب عالی محبت و عرفان خویش نایل گرداند. آنگاه برای اینکه حال خود نسبت به معشوق و معبود را بیان کند می فرماید: «خدایا علاقه و توجه من تنها به تو جلب گشته است و من تنها به تو رغبت دارم.»
این مناجات در صحیفه سجادیه ، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است و علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز جمعه تعیین کرده است.
آموزه های دعا
از جملات آغازین مناجات مریدین استفاده می شود که امام سجاد(ع) در پی وصول به خداوند و تقرب به اوست و در صدد یافتن راهی است که او را به خداوند برساند و برای رسیدن به این مقصود، به دعا و درخواست از خداوند توسل می جوید و می گوید خدایا، کسی که تو راه را به او ننمایانی در مسیری تنگ، ناهموار و پرفراز و نشیب قرار گرفته و راه به جایی نمی برد و از مقصود باز می ماند. اما کسی که تو از بین راههای گوناگون نزدیک ترین و کم خطر ترین راه را به او بنمایانی، در پرتو هدایت و راهنمایی تو راه روشن را می یابد و به مقصد می رسد و به وضوح حق را از باطل می شناسد و فراز و نشیب مسیر هدایت باعث نمی گردد که او دچار ابهام، شک و تردید گردد. از فراز اول مناجات به دست می آید که راههای گوناگونی برای وصول به مقصد آخرت و قرب الهی وجود دارد و نزدیک ترین راه به آن مقصد راه مستقیم است و سایر راه ها به اندازه زاویه و قوسی که از راه مستقیم پیدا می کنند، از مقصد دور تر می گردند.امام زین العابدین (ع) در ادامه از خداوند می خواهد که همسفرانی شایسته برای ایشان بگمارد که دارای این صفات هستند: با سرعت به سوی قرب الهی حرکت می کنند؛ پایداری و استمرار در حرکت دارند؛ اهل عبادت های شبانه روزی و اهل خشیت در پیشگاه با عظمت خدا هستند.انسان برای پیمودن راه باید به پیشگامان و پیش آهنگان راه تعالی و تکامل اقتدا کند و آنان را به مثابه بهترین همراهان و رفیقان آن راه برگزیند از این روی حضرت، برجسته ترین صفات آنان را بیان کرده است. صفات پیشگامان راه تعالی و تکامل از دیدگاه امام سجاد(ع) عبارتند از: برخورداری از آبشخور کمال و تعالی، برخورداری از محبت خالصانه به خداوند و درک لذت مناجات و نیل به مقاصد عالی.در ادامه ایشان لطف، عنایت، فضل و احسان خداوند به بندگان مطیع و فرمان بردار خویش و رحمت و رأفت او را در حق غافلان به عنون صفات ویژه خداوند بیان می کند و در بخش پایانی از خداوند می خواهد که او را در سِلک پیشگامان طریق کمال و قرب خویش قرار دهد؛ بلکه منزلت و مقامی فرا تر از آنان به وی عنایت کند و بیش از دیگران آن حضرت را به مراتب عالی محبت و عرفان خویش نایل گرداند. آنگاه برای اینکه حال خود نسبت به معشوق و معبود را بیان کند می فرماید: «خدایا علاقه و توجه من تنها به تو جلب گشته است و من تنها به تو رغبت دارم.»
wikifeqh: مناجات_اهل_ارادت
[ویکی شیعه] مُناجاتُ المُریدین یا مناجات اهل ارادت، از مناجات های پانزده گانه نقل شده از امام سجاد (ع). وصول به خداوند و تقرب به او، وجود راههای گوناگونی برای وصول به مقصد آخرت و قرب الهی و ویژگی های همسفران شایسته از موضوعات این مناجات است و ایشان احسان خداوند به بندگان مطیع خویش و رحمت و رأفت او در حق غافلان را به عنوان صفات ویژه خداوند بیان می کند.
این مناجات در الصحیفة الثانیة السجادیة، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است و علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز جمعه تعیین کرده است.
از جملات آغازین مناجات مریدین استفاده می شود که امام سجاد(ع) در پی وصول به خداوند و تقرب به اوست و در صدد یافتن راهی است که او را به خداوند برساند و برای رسیدن به این مقصود، به دعا و درخواست از خداوند توسل می جوید و می گوید خدایا، کسی که تو راه را به او ننمایانی در مسیری تنگ، ناهموار و پرفراز و نشیب قرار گرفته و راه به جایی نمی برد و از مقصود باز می ماند. اما کسی که تو از بین راههای گوناگون نزدیک ترین و کم خطر ترین راه را به او بنمایانی، در پرتو هدایت و راهنمایی تو راه روشن را می یابد و به مقصد می رسد و به وضوح حق را از باطل می شناسد و فراز و نشیب مسیر هدایت باعث نمی گردد که او دچار ابهام، شک و تردید گردد. از فراز اول مناجات به دست می آید که راههای گوناگونی برای وصول به مقصد آخرت و قرب الهی وجود دارد و نزدیک ترین راه به آن مقصد راه مستقیم است و سایر راه ها به اندازه زاویه و قوسی که از راه مستقیم پیدا می کنند، از مقصد دور تر می گردند.
این مناجات در الصحیفة الثانیة السجادیة، بحارالانوار و مفاتیح الجنان آمده است و علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز جمعه تعیین کرده است.
از جملات آغازین مناجات مریدین استفاده می شود که امام سجاد(ع) در پی وصول به خداوند و تقرب به اوست و در صدد یافتن راهی است که او را به خداوند برساند و برای رسیدن به این مقصود، به دعا و درخواست از خداوند توسل می جوید و می گوید خدایا، کسی که تو راه را به او ننمایانی در مسیری تنگ، ناهموار و پرفراز و نشیب قرار گرفته و راه به جایی نمی برد و از مقصود باز می ماند. اما کسی که تو از بین راههای گوناگون نزدیک ترین و کم خطر ترین راه را به او بنمایانی، در پرتو هدایت و راهنمایی تو راه روشن را می یابد و به مقصد می رسد و به وضوح حق را از باطل می شناسد و فراز و نشیب مسیر هدایت باعث نمی گردد که او دچار ابهام، شک و تردید گردد. از فراز اول مناجات به دست می آید که راههای گوناگونی برای وصول به مقصد آخرت و قرب الهی وجود دارد و نزدیک ترین راه به آن مقصد راه مستقیم است و سایر راه ها به اندازه زاویه و قوسی که از راه مستقیم پیدا می کنند، از مقصد دور تر می گردند.
wikishia: مناجات_المریدین