ممنوعیت الکل ( انگلیسی: prohibition of alcohol ) ساخت غیرقانونی، ذخیره سازی در بشکه یا بطری، جابه جایی، فروش، مالکیت و مصرف الکل شامل نوشیدنی های الکلی یا یک دورهٔ زمانی که در طی آن غیرقانونی شد.
فروش الکل در افغانستان ممنوع است.
از انقلاب ۱۳۵۷ فروش و مصرف الکل برای مسلمانان و فروش برای غیر مسلمان، در ایران ممنوع شد.
پیش از آن نیز، در سال ۱۳۱۳ در «نظام نامهٔ رسومات» اجازهٔ ایجاد «مؤسسهٔ مشروب سازی» داده شده بود و پس از آن نیز دولت ها و مجالس قانون هایی را دربارهٔ کارخانه های مشروب سازی و همچنین حقوق گمرکی واردات مشروبات الکلی تصویب کردند. اما در دورهٔ حکومت پهلوی برخی قوانین و آیین نامه های متناقض دربارهٔ مصرف مشروبات الکلی تصویب شد. دولت ایران در جلسهٔ ۱۲ تیر ۱۳۲۷ فروش مشروبات الکلی در شهرهای مذهبی مشهد و قم را ممنوع اعلام کرد. یک سال قبل اما هیئت دولت اختیار صدور مجوز برای نصب دستگاه های تولید نوشابه های الکلی در شهرهای تهران، قزوین، تبریز، رضائیه ( ارومیه ) ، مراغه، اصفهان، شیراز، مشهد، اراک، قوچان، کرمانشاه، همدان و اهواز را به وزارت دارایی واگذار کرده بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
فروش الکل به مردم در مغازه های کوچک و بقالی ها ممنوع است. [ ۴]
در بنگلادش، الکل با توجه به ممنوعیت در دین اسلام به طور کلی ممنوع است. با این حال، خرید و مصرف آن برای غیرمسلمانان در این کشور آزاد است. قبیله ی گارو یک گونه آبجوی برنج مصرف می کنند و مسیحیان شراب برای عشای ربانی می نوشند.
مصرف، واردات، تولید و قاچاق مشروب به شدت قانون شکنی است. [ ۵]
الکل برای مسلمانان با توجه به دین اسلام و قانون شریعت در مالزی ممنوع است. [ ۶]
در فاصلۀ ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳ تولید، فروش و حمل ونقل کلیۀ نوشیدنی های الکلی در ایالات متحده آمریکا، بر اساس متمم هجدهم قانون اساسی این کشور، ممنوع بود. این دوره به عصر ممنوعیت شهرت داشت. با وجود اینکه جنبش مخالفت با مصرف الکل که در آن زمان بسیار مورد حمایت قرار گرفته بود، باعث ایجاد ممنوعیت شده بود؛ میلیون ها آمریکایی همچنان مایل به مصرف الکل بودند. این مورد باعث رشد شرابخانه ها و مراکز تولید نوشیدنی های الکلی غیرقانونی در آنجا شد. تأسیس این مراکز باعث گسترش جرایم سازمان یافته و بعدها فعالیت دار و دسته ها نیز شد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففروش الکل در افغانستان ممنوع است.
از انقلاب ۱۳۵۷ فروش و مصرف الکل برای مسلمانان و فروش برای غیر مسلمان، در ایران ممنوع شد.
پیش از آن نیز، در سال ۱۳۱۳ در «نظام نامهٔ رسومات» اجازهٔ ایجاد «مؤسسهٔ مشروب سازی» داده شده بود و پس از آن نیز دولت ها و مجالس قانون هایی را دربارهٔ کارخانه های مشروب سازی و همچنین حقوق گمرکی واردات مشروبات الکلی تصویب کردند. اما در دورهٔ حکومت پهلوی برخی قوانین و آیین نامه های متناقض دربارهٔ مصرف مشروبات الکلی تصویب شد. دولت ایران در جلسهٔ ۱۲ تیر ۱۳۲۷ فروش مشروبات الکلی در شهرهای مذهبی مشهد و قم را ممنوع اعلام کرد. یک سال قبل اما هیئت دولت اختیار صدور مجوز برای نصب دستگاه های تولید نوشابه های الکلی در شهرهای تهران، قزوین، تبریز، رضائیه ( ارومیه ) ، مراغه، اصفهان، شیراز، مشهد، اراک، قوچان، کرمانشاه، همدان و اهواز را به وزارت دارایی واگذار کرده بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
فروش الکل به مردم در مغازه های کوچک و بقالی ها ممنوع است. [ ۴]
در بنگلادش، الکل با توجه به ممنوعیت در دین اسلام به طور کلی ممنوع است. با این حال، خرید و مصرف آن برای غیرمسلمانان در این کشور آزاد است. قبیله ی گارو یک گونه آبجوی برنج مصرف می کنند و مسیحیان شراب برای عشای ربانی می نوشند.
مصرف، واردات، تولید و قاچاق مشروب به شدت قانون شکنی است. [ ۵]
الکل برای مسلمانان با توجه به دین اسلام و قانون شریعت در مالزی ممنوع است. [ ۶]
در فاصلۀ ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳ تولید، فروش و حمل ونقل کلیۀ نوشیدنی های الکلی در ایالات متحده آمریکا، بر اساس متمم هجدهم قانون اساسی این کشور، ممنوع بود. این دوره به عصر ممنوعیت شهرت داشت. با وجود اینکه جنبش مخالفت با مصرف الکل که در آن زمان بسیار مورد حمایت قرار گرفته بود، باعث ایجاد ممنوعیت شده بود؛ میلیون ها آمریکایی همچنان مایل به مصرف الکل بودند. این مورد باعث رشد شرابخانه ها و مراکز تولید نوشیدنی های الکلی غیرقانونی در آنجا شد. تأسیس این مراکز باعث گسترش جرایم سازمان یافته و بعدها فعالیت دار و دسته ها نیز شد. [ ۷]
wiki: ممنوعیت الکل