ملک حمزه بن ملک جلال الدین غافل سیستانی

[ویکی فقه] ملک حمزه غافل بن ملک جلال الدین سیستانی، شاعر و ادیب قرن یازدهم هجری می باشد.
ملک حمزه غافل بن ملک جلال الدّین بن ملک محمود سیستانی، شاعر و ادیب قرن یازدهم هجری است. نسب آنان به قولی به صفاریان و بنا به روایتی دیگر به جمشید می رسید. پدرش فرمانروای سیستان بود. او در جوانی به اصفهان آمد و به دیدار سخنوران و دانشمندان از جمله میرزا محمّدطاهر نصرآبادی شتافت. سال ها در اصفهان بود و پس از فوت پدرش به حکومت سیستان رسید. به صفات پسندیده موصوف و محبوب خاص و عام بود و سرانجام در سال های جوانی وفات یافت. شعر نیکو می سرود و «غافل» تخلّص می کرد. از اوست: از آتش هجران تو ای عهدشکن ••••• در دیده نگاه و در لبم سوخت سخنتا گریه من صرف کجا خواهد شد ••••• سرگردانم چو ابر گم کرده چمن
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۵۱.
۱. ↑ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۵۱.۲. ↑ واله اصفهانی، محمدیوسف، خلد برین (ایران در زمان شاه صفی و شاه عباس دوم)، ص۳۵۲.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۳۶-۸۳۷.
...