ملامد، ( عبری: מלמד מלמד , معلم ) در زمان کتاب مقدس به معلم یا مربی مذهبی به طور کلی اشاره می کرد ( مثلاً در مزمور ۱۱۹:۹۹ و امثال ۵:۱۳ ) ، اما در دوره تلمودی به ویژه در مورد معلم کودکان گفته می شد. [ ۱] معادل آرامی آن مکره دردکه بود.
ملامدها توسط جامعه یهودی منصوب می شدند و مقررات خاصی وجود داشت که تعیین می کرد چه تعداد از فرزندان او می تواند تدریس کند و همچنین قوانینی در مورد انتخاب متقاضیان این شغل و اخراج یک ملامد وجود داشت. [ ۱] این مقررات در دوره پس از تلمود تمدید و افزایش یافت.
علاوه بر معلمانی که توسط جامعه منصوب شده بودند، افراد دیگری بودند که به طور خصوصی توسط والدین کودکان مشغول به کار بودند. از این رو تعیین دقیق حقوق و وظایف متقابل ملامد و والدین ضروری شد.
ملامد در حین آموزش اجازه انجام کار دیگری را نداشت. [ ۲] اگر بیمار بود، و بنابراین نمی توانست برای مدتی تدریس کند، به اندازه هزینه دروس آن زمان از دستمزد او کسر می شد. [ ۲] اما اگر دانش آموز مریض بود و نمی توانست درسش را بخواند، ملامد حقوق کامل می گرفت. [ ۳]
ملامد اجازه نداشت شاگردانش را خیلی شدید تنبیه کند. و او باید هم در روز و هم در بخشی از شب تدریس می کرد. [ ۴] او ممکن است شاگردانش را تنها نگذارد و از وظایف خود غافل نگردد. و از او لازم بود که تقوا داشته باشد و مسلک خود را بفهمد. [ ۵] فقط یک مرد متأهل ممکن است ملامد باشد. [ ۶] علاوه بر این مقررات، در یوره دئه[ ۷] و همچنین در هوشن مشپات[ ۶] در مورد ملامدها بسیار آمده است که برخی از آنها در حال حاضر رعایت نمی شود.
دستمزد یک ملامد، اغلب کم بود. بسیاری از ملامدها زندگی بسیار سختی داشتند.
بین ملامد روستایی که توسط یک یهودی ساکن روستا به عنوان معلم خصوصی بود و در خانه پدر و مادر دانش آموز به کودک آموزش می داد و ملامد شهر که در خانه خودش که همزمان به عنوان یک مدرسه عمل می کرد تفاوت وجود داشت ( به خدر مراجعه کنید ) .
به همین ترتیب بین «دردکی ملامد» و «گمارای ملامد» تمایز وجود دارد. اولی به کودکان از هر دو جنس خواندن و نوشتن عبری، و همچنین یک یا دو فصل از هر درس هفتگی از پنج کتب را آموزش می داد، و او عموماً یک یا چند دستیار داشت. از سوی دیگر، گمارا ملامد، کتاب مقدس و تلمود را به پسران آموزش می دهد و وقتی بزرگتر شدند، شولحان عاروخ را نیز به پسرها می آموزد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفملامدها توسط جامعه یهودی منصوب می شدند و مقررات خاصی وجود داشت که تعیین می کرد چه تعداد از فرزندان او می تواند تدریس کند و همچنین قوانینی در مورد انتخاب متقاضیان این شغل و اخراج یک ملامد وجود داشت. [ ۱] این مقررات در دوره پس از تلمود تمدید و افزایش یافت.
علاوه بر معلمانی که توسط جامعه منصوب شده بودند، افراد دیگری بودند که به طور خصوصی توسط والدین کودکان مشغول به کار بودند. از این رو تعیین دقیق حقوق و وظایف متقابل ملامد و والدین ضروری شد.
ملامد در حین آموزش اجازه انجام کار دیگری را نداشت. [ ۲] اگر بیمار بود، و بنابراین نمی توانست برای مدتی تدریس کند، به اندازه هزینه دروس آن زمان از دستمزد او کسر می شد. [ ۲] اما اگر دانش آموز مریض بود و نمی توانست درسش را بخواند، ملامد حقوق کامل می گرفت. [ ۳]
ملامد اجازه نداشت شاگردانش را خیلی شدید تنبیه کند. و او باید هم در روز و هم در بخشی از شب تدریس می کرد. [ ۴] او ممکن است شاگردانش را تنها نگذارد و از وظایف خود غافل نگردد. و از او لازم بود که تقوا داشته باشد و مسلک خود را بفهمد. [ ۵] فقط یک مرد متأهل ممکن است ملامد باشد. [ ۶] علاوه بر این مقررات، در یوره دئه[ ۷] و همچنین در هوشن مشپات[ ۶] در مورد ملامدها بسیار آمده است که برخی از آنها در حال حاضر رعایت نمی شود.
دستمزد یک ملامد، اغلب کم بود. بسیاری از ملامدها زندگی بسیار سختی داشتند.
بین ملامد روستایی که توسط یک یهودی ساکن روستا به عنوان معلم خصوصی بود و در خانه پدر و مادر دانش آموز به کودک آموزش می داد و ملامد شهر که در خانه خودش که همزمان به عنوان یک مدرسه عمل می کرد تفاوت وجود داشت ( به خدر مراجعه کنید ) .
به همین ترتیب بین «دردکی ملامد» و «گمارای ملامد» تمایز وجود دارد. اولی به کودکان از هر دو جنس خواندن و نوشتن عبری، و همچنین یک یا دو فصل از هر درس هفتگی از پنج کتب را آموزش می داد، و او عموماً یک یا چند دستیار داشت. از سوی دیگر، گمارا ملامد، کتاب مقدس و تلمود را به پسران آموزش می دهد و وقتی بزرگتر شدند، شولحان عاروخ را نیز به پسرها می آموزد.
wiki: ملامد