ملاحم والفتن

کلمه ملاحم، جمع «مَلحَمه» است و از دو ریشه گرفته می شود، گرچه بازگشت هر دو ریشه به یک اصل است: یکی چسبندگی و دیگری گوشت. اگر از ریشه اول گرفته شود، به معنای سختی نبرد است که در آن جنگ جویان به همدیگر گلاویز می شوند و اگر از ریشه دوم گرفته شود به معنای قتل گاه است، کنایه از این که گوشت بدن انسان ها در آن می ریزد. در هر صورت مراد از ملحمه در این جا، حوادث و جنگ های خونینی است که در آینده رخ می دهد. [ ۱]
در شیعه، ملاحم و فتن عنوانی عام است برای پیشگویی حوادث آینده ( بلاخص جنگ ها و فتنه ها ) و کتابهایی از عالمان شیعه با عنوان ملاحم در طول تاریخ برجای مانده است[ ۲] این کتاب ها روایاتی از پیامبر و امامان شیعه را دربردارند که حوادث پس از خود را پیش بینی می نمایند. شیعیان با استناد به اینکه برخی از این روایات پیشگویی حوادثی را نموده اند که مدتی اندکی پس از امامان یا تاکنون اتفاق افتاده است، آن ها را یکی از مستندات حقانیت خود می دانند. تعداد زیادی از روایات نقل شده در این کتاب ها به فتنه های فراگیر آخرالزمان اشاره دارند
از مهم ترین کتابهای ملاحم «التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن» معروف به ( ملاحم و فتن ) سید بن طاووس است ( که تمامی روایات آن از قول سه منبع اهل سنت نقل شده ) و یکی از مجلدات بحار الانوار نیز به ملاحم و فتن اختصاص یافته است.
اولین کتابی که در این مبحث تألیف شده «کتاب الفتن» نوشتهٔ نعیم بن حماد است که از منابع کتاب سید بن طاووس است. [ ۳]