ملا عبدالله یزدی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
یزدی، نجم الدین عبداللَّه
عالم دینی، فقیه و منطقی. جامع معقول و منقول بود. وی همدرس ملا احمد مقدس اردبیلی و ملا میرزا جان باغنوی شیرازی بود و در فراگیری علوم عقلی نزد ملا جمال الدین محمود شاگرد علامه دوانی تلمذ نمود.
شیخ حسن بن شهید ثانی، صاحب «معالم» و سید محمد بن ابوالحسن عاملی، صاحب «مدارک» بر او قرائت کرده اند. او نیز به نوبه ی خود نزد ایشان علوم شرعیه را فراگرفته است.
در «هفت اقلیم» از خود وی نقل شده که گفته است. در «هفت اقلیم» از خود وی نقل شده که گفته است اگر برهان و دلایل عقلی بر مسائل فقهی بیاورم علم فقه را چنان مدلل سازم که مجال چون و چرا نماند. وی صاحب حاشیه ی معروف بر «تهذیب المنطق» تفتازانی مشهور به «حاشیه ملا عبداللَّه» و از اساتید شیخ بهائی می باشد.
اصحاب تراجم مراتب علم، تقوی، زهد و ورع او را ستوده اند. در اواخر دولت شاه طهماسب صفوی در عراق عرب درگذشت. در «الاعلام» و «معجم المؤلفین» وفات وی 1015 ق در اصفهان ذکر شده است. از دیگر آثار او: «التجارة الرابحة فی تفسیر السورة والفاتحة»؛ «الدرة السنیة فی شرح الرسالة الالفیة» که شرح «الفیه» شهید اول است؛ حاشیه بر «حاشیه خطائی»؛ حاشیه بر «شرح شمسیه» قطبی؛ حاشیه بر «استبصار»؛ شرح «القواعد» در فقه؛ حاشیه بر «مطول»؛ شرح «العجالة» محقق دوانی.