مقداد بن عبدالله حلی

[ویکی شیعه] مِقْداد بن عَبدالله بن محمد حلّی سُیوُری (درگذشت: ۸۲۶ق)، فقیه و متکلم شیعی، معروف به فاضل مقداد. او در قریه سیور از توابع حلّه عراق و در قبیله بنی اسد به دنیا آمد و پس از طی مراحل علمی و کمالات معنوی، در شهر نجف سکونت گزید و در همان جا درگذشت. او از شاگردان شهید اول بوده و از او روایت کرده است. ابن قطّان و حسن بن راشد حلی از شاگردان وی بوده اند. مشهورترین اثر او در فقه کنز العرفان فی فقه القرآن است که به بررسی آیات فقهی در قرآن می پردازد. اللوامع الهیة فی المباحث الکلامیة نیز از آثار مهم کلامی او است.
ابوعبدالله مقداد بن عبدالله بن محمّد بن حسین بن محمّد سیوری حلّی أسدی غروی معروف به فاضل سیوری و فاضل مقداد از فقها و متکلمان شیعه بود. شرح حال نویسانی که نامی از وی به میان آورده اند او را ستوده اند.
از زندگی فاضل مقداد مطالب چندانی ثبت نشده است. آن چه درباره او نوشته اند همین است که اهل سیور (از روستاهای حلّه) و از قبیله بنی اسد ساکن در عراق بود و زمانی که شهید اول به نجف هجرت کرد، او در سلک شاگردان شهید اول درآمد و سرانجام در سال ۸۲۶ درگذشت و در نجف دفن شد.