مقتل ابومخنف

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] «مقتل الحسین علیه السلام» کتابی است از ابومخنف لوط بن یحیب بن سعید سالم ازدی غامدی کوفی ( متوفی به سال 157 ه). این کتاب که به مقتل ابومخنف معروف است قدیمی ترین اثری است که درباره حادثه کربلا نوشته شده است. و از منابع مورد اعتماد مقتل نویسان متأخر است که از آن بهره زیادی برده اند.
منابع قابل اعتماد تقریباً اتفاق نظر دارند که برای اولین بار در اوایل سده دوم هجری، ابومخنف، لوط بن یحیی بن سعید بن مخنف بن سلیم ازدی کوفی گزارش های مربوط به واقعه کربلا را در کتابی که آن را «مقتل الحسین علیه السلام» نامید، گرد آورد.
مقتل ابومخنف از معتبرترین و جامعترین و ارزشمندترین آثار نگاشته شده درباره ی حادثه کربلاست که متأسفانه متن کامل و اصلی آن در دست نیست. این کتاب به سبب اهمیت و ارزشی که داشته مورد توجه ویژه ی مورخان قرار گرفته و متن آن به طرق گوناگون نقل شده است.
ابومخنف در نیمه دوم قرن اول هجری در شهر کوفه به دنیا آمد. جد ابومخنف، زائد، یعنی مخنف بن سلیم در جنگ جمل از همراهان امام علی علیه السلام بوده و پیش از نبردصفین از سوی امیرالمؤمنین علیه السلام به فرمانداری اصفهان و همدان گماشته شد و با شروع جنگ صفین دو نفر را به جای خویش قرار داد و خود در صفین حضور یافت.
دانشمندان شیعه درباره مذهب ابومخنف، اختلاف نظر دارند. برخی از آنان به شیعه بودن وی تصریح کرده اند. ولی در این که او شیعه امامی باشد، تردید دارند. همچنین قابل ذکر است که هر چند ابومخنف از نظر عالمان اهل سنت به وثاقت شناخته نشده ولی مورخان بزرگی چون واقدی، ابن قتیبه ، طبری و ابن اثیر از او روایت نقل کرده اند.
از استادان و چگونگی زندگی علمی و تعلیم و تعلم ابومخنف اطلاع دقیقی در دست نیست. اما به یقین در کوفه به تحصیل و فراگیری دانش پرداخته و از محضر جابر بن یزید جعفی ، مجالد بن سعید و صقعب بن زبیر استفاده کرده است، اما چگونگی این فراگیری و بهره وری روشن نیست. ابومخنف معاصر با امام باقر علیه السلام بوده است اما از محضر ان حضرت استفاده نبرده است. گویا به خاطر آنکه ان حضرت در مدینه بوده است. اما او وی قطعا از امام صادق علیه السلام استفاده کرده است، اما چگونه و کجا، به درستی آشکار نیست.
علامه حلی نام ابومخنف را در قسم اول رجال خود، که ویژه ی ثقات است آورده و گفته: «لوط بن یحیی بن سعید بن مخنف بن اسلم ازدی غامدی، ابومخنف که درود خداوند بر او باد، استاد و چهره بزرگ اصحاب اخبار در کوفه بود و بدانچه روایت می کرد اعتماد می شد. او از جعفر بن محمد علیه السلام روایت می کرد...؛ اما پدرش یحیی از اصحاب امیرالمؤمنین علیه السلام بود».
از ابومخنف جز (مقتل الحسین) چهل کتاب دیگر در تاریخ صدر اسلام از جمله درباره جنگ جمل و صفّین و خوارج نهروان، در کتب رجال و تراجم نامبرده شده است که متأسفانه امروزه از دیگر آثار او جز همان نامها خبری در دست نیست، و جز پاره­ای از اخبار امیرالمؤمنین (ع) در جنگ جمل و صفّین ضمن کتاب «وقعه صفّین» از نصر ین مزاحم منقری تمیمی ( متوفی 212 هـ) و کتاب «الغارات» ابراهیم بن محمد ثقفی کوفی اصفهانی( متوفی 283 هـ) و «کتاب الجمل» شیخ مفید ( متوفی 413 هـ) و سایر مصادر تاریخی.

پیشنهاد کاربران

مَقتَلِ ابومِخنَف، یا مَقتَل الحسین کتابی است منتسب به ابومخنف اَزْدی که در زمینه گزارش واقعهٔ کربلا در سال ۶۱ هجری قمری است در این واقعه، حسین بن علی به همراه جمعی از اصحاب و یارانش، در جنگی که بین آنان و سپاهیان ابن زیاد ( والی کوفه از جانب یزید بن معاویه ) درگرفت، کشته شدند. به نوع کتاب هایی که دربارهٔ این واقعه نوشته شده اند، مقتل گفته می شود.
...
[مشاهده متن کامل]

أبو مِخنف، لوط بن یحیی بن سعید بن مخنف بن سُلیم الغامدی الأزدی ( درگذشته به سال ۱۵۷ هجری قمری ) ، مورخ شیعهٔ اهل کوفه که به دلیل نگارش کتابی به نام «مقتل الحسین» مشهور است. وی در این کتاب عمدهٔ روایات موافق و مخالف دربارهٔ نبرد کربلا را گرد آورده است. از آنجایی که شیعه و سنی از ابومخنف روایت نقل کرده اند، رجال حدیث هر دو گروه در مورد وثاقت احادیث او اظهار نظر کرده اند. محدثان که بر روی سند احادیث تأکید فراوانی داشتند، مورخان را که به دنبال جمع آوری تمام اخبار بودند را اخباری نامیده و آنان را تضعیف می کردند. ابومخنف نیز همانند ابن اسحاق، مدائنی، و واقدی مشمول این قاعده گشته است. ابومخنف توسط رجال سنی تضعیف شده و ابن عدی او را شیعهٔ افراطی خوانده است: «شیعی محترق، صاحب أخبارهم. » ذهبی می نویسد: إخباری تالف لا یوثق به. و یحیی بن معین نیز می گوید: «لیس بثقة». در مقابل رجال شیعه او را از اصحاب جعفر صادق دانسته و توثیق اش کرده اند: نجاشی می نویسد: «أبو مخنف، شیخ أصحاب الاخبار بالکوفة ووجههم، وکان یسکن إلی ما یرویه». از معاصران، خوئی می افزاید: «ثقة مسکون إلی روایته. » مهم ترین اثر ابومخنف، گزارشی از نبرد کربلا است که به نام «کتاب مقتل الحسین» معروف است. این کتاب از مهم ترین منابع برای بررسی تاریخی این واقعه به شمار می آید. نسخهٔ خطی از این کتاب در برلین نگهداری می شود و لئورا وچا ولیری آن را تماماً معتبر نمی داند.
رسول جعفریان پنج مقتل را که در قرن دوم تا اوایل قرن چهارم هجری نوشته شده اند از منابع اولیهٔ قابل توجه می داند. یکی از این مقاتل، مقتلی است که ابومخنف نوشته است. کهن ترین منبع تاریخی دست اول در دسترس، نوشته ابومخنف می باشد که به طور تقریباً کامل از دو طریق کتاب تاریخ طبری و کتاب الارشاد شیخ مفید در دسترس می باشد. اما از سایر گزارش های تاریخی جز اندکی در خلال کتاب های تاریخ چیزی در دسترس نیست. گفته می شود که ابومخنف برای نگارش تاریخ اسلام، حدود چهل کتاب نوشته بود که امروزه فقط نام آن ها برجای مانده و متن آن ها از بین رفته اند. البته برخی از آثار وی توسط تاریخ نگاران بعدی مورد استفاده قرار گرفته اند. به گفتهٔ یولیوس ولهاوزن، ابومخنف با علاقهٔ خاص و به تفصیل، موضوعات مربوط به خوارج و قیام های شیعه و شورش عراقی ها را مورد بررسی قرار می دهد و بیشتر، روایات کوفی را نقل می کند. کتاب های او به احتمال زیاد از زمرهٔ آثاری بوده که انتشار گسترده داشته و به ویژه شیعیان، آن ها را مشتاقانه می خوانده اند. برخی از تألیفات به دست آمده که منسوب به اوست، ظاهراً پاکسازی های بسیار آزاد متأخری است که به مرور زمان تفاوت های بیش تری با متن اصلی پیدا کرده است. با این حال این آثار دارای هسته ای اصلی و در برخی جاها شامل متن تغییرنیافته است، چنانچه فردیناند ووستنفلد در مورد هر ۲ کتاب مقتل الحسین و المختار الثقفی این نکته را دریافته است.

مقتل ابومخنف
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/مقتل_ابومخنف

بپرس