مفهوم تقیه

[ویکی فقه] واژه تقیه از ریشه «و ـ ق ـ ی» و به معنای محافظت کردن، پرهیز کردن و بر حذر داشتن است .
و در اصطلاح متون و منابع دینی، عبارت است از ابراز یا کتمان عقیده برخلاف نظر قلبی خود برای اجتناب از ضرر دینی یا دنیایی. در تعریفی دیگر، تقیه، نگاهداری خود از آسیب دیگری است با ابراز موافقت در گفتار یا کردار مخالف حق یا با اظهار چیزی که خود بدان اعتقاد ندارد.
اقسام تقیه
تقیه از جهات مختلف انگیزه، اجرا و حکم شرعی آن، به گونه هایی تقسیم می شود:
← تقیه خوفی
تقیه از جهت شیوه اجرای آن نیز بر دو قسم است: تقیه کتمانی و تقیه اظهاری. تقیه کتمانی، پوشانیدن و مخفی کردن عقیده و مذهب خود و تقیه اظهاری، ابراز نظری بر خلاف عقیده یا مذهب خود است.
تقیه از لحاظ حکم شرعی
...