مفهوم اذن

[ویکی فقه] اذن، یعنی رخصت دادن و اعلام رضایت.
اذن در لغت به معنای علم ، رخصت و اباحه ، استماع و فرمان آمده است. ایذان به معنای اذن دادن و استیذان به معنای اذن گرفتن است.
معنای فقهی
در فقه ، اذن به رخصت دادن و اعلام رضایت معنا شده و گروهی آن را از ایقاعات (معامله ای که به دو طرف نیازمند نیست) دانسته اند؛ بنابراین، در تفاوت اذن و رضایت می توان گفت:رضایت، ملایمت نفس با شیء بدون اظهار ؛ ولی اذن، اعلام رضایت و عدم مانع است. از سخنان برخی استفاده می شود که اذن، اعلام رخصت و رضایت پیش از تصرّف و عمل، و اجازه، ابراز رضایت پس از عمل است.
استعمال در قرآن
این واژه و مشتقّاتش در موارد بسیاری از قرآن آمده که بیش تر آن ها در معنای تکوینی به کار رفته است؛ ولی گاهی با واژگان اذن، استیذان، استیناس و مفاهیمی از قبیل نفی جناح ، و نفی حرج ، به اذن تشریعی پرداخته است.
اقسام اذن
...