معکوس سازی رانش، ( به انگلیسی: Thrust reversal ) همچنین رانش معکوس، عبارت است انحراف موقت نیروی رانش موتور یک هواپیما به طوری که آن را به جای اینکه عقب هدایت کند، نیروی رانش را به جلو هدایت کند. رانش معکوس در مقابل حرکت رو به جلو هواپیما عمل می کند و باعث کاهش سرعت آن می شود. سیستم های رانش معکوس در بسیاری از هواپیماهای جت مورد استفاده قرار می گیرند تا به کاهش سرعت پس از فرود آمدن روی زمین، کاهش سایش در ترمزهای هواپیما و ایجاد فاصله کوتاه تر بعد از فرود کمک کنند. چنین وسیله ای به طور قابل توجهی بر عملکرد هواپیما تأثیر می گذارد و توسط کاربران خطوط هوایی به عنوان عضوی مهم برای بهره برداری ایمن شناخته می شود و در صورت وجود خطای انسانی تصادفات مرگباری به وجود می آورد.
رانش معکوس در بسیاری از هواپیماهای بدون سرنشین نیز وجود دارد که از طریق معکوس کردن پره های قابل کنترل ملخ هواپیما به یک زاویه منفی دست می یابند.
هواپیماهای کوچک معمولاً سیستم های رانش معکوس را ندارند، به جز در پروژه های خاص. از سوی دیگر، هواپیمای بزرگ ( هواپیماهایی که بیش از ۱۲٬۵۰۰ پوند وزن دارند ) تقریباً همیشه تجهیزات رانش معکوس را دارند. تمام موتورهای پیستونی، توربوپراپ و جت را می توان برای طراحی سیستم های رانش معکوس طراحی کرد.
در هواپیماهای ملخی با تغییر زاویه پره های پروانه ها تحت کنترل ناحیه خود، باعث می شود تا حرکتی معکوس ایجاد شود تا پروانه ها نیروی رانش خود را به سمت جلو ایجاد کنند.
در هواپیماهای مجهز به موتور جت، رانش محوری با ایجاد رانش جت به سمت جلو ایجاد می شود. این موتورهای توانایی دوران معکوس را ندارند بجای آن، دستگاه های معکوس سازی رانش برای جلوگیری از رانش و هدایت آن به جلو استفاده می شود.
در روش Target type یک جفت نوع «باکت» هیدرولیکی استفاده می شود تا جهت جریان گاز گرم را تغییر دهد. برای رانش رو به جلو، این درها قسمت هایی از نازل موتور جت را تشکیل می دهند که به جریان جت خروجی جهت می دهند.
سیستم Clam - shell یا آبشاری، به صورت پنوماتیکی عمل می کند. هنگامی که این سیستم فعال می شود، درب ها برای بازکردن داکتها می چرخند و خروج نرمال موتور را می بندند، و باعث می شود که رانش به سمت جلو حرکت کند.
علاوه بر دو نوع مورد استفاده در توربوجت و موتورهای توربوفن با جریان بای پس کم، یک نوع سومی از رانش معکوس وجود دارد که در برخی از موتورهای توربوفن با جریان بای پس بالا بکار می رود. بطوریکه درهایی که روی پوسته بیرونی موتور و به صورت دورتادور وجود دارد برای عبور جریان هوایی که توسط فن موتور شتاب داده شده و از داخل محفظه احتراق عبور نکرده برای ایجاد رانش معکوس استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرانش معکوس در بسیاری از هواپیماهای بدون سرنشین نیز وجود دارد که از طریق معکوس کردن پره های قابل کنترل ملخ هواپیما به یک زاویه منفی دست می یابند.
هواپیماهای کوچک معمولاً سیستم های رانش معکوس را ندارند، به جز در پروژه های خاص. از سوی دیگر، هواپیمای بزرگ ( هواپیماهایی که بیش از ۱۲٬۵۰۰ پوند وزن دارند ) تقریباً همیشه تجهیزات رانش معکوس را دارند. تمام موتورهای پیستونی، توربوپراپ و جت را می توان برای طراحی سیستم های رانش معکوس طراحی کرد.
در هواپیماهای ملخی با تغییر زاویه پره های پروانه ها تحت کنترل ناحیه خود، باعث می شود تا حرکتی معکوس ایجاد شود تا پروانه ها نیروی رانش خود را به سمت جلو ایجاد کنند.
در هواپیماهای مجهز به موتور جت، رانش محوری با ایجاد رانش جت به سمت جلو ایجاد می شود. این موتورهای توانایی دوران معکوس را ندارند بجای آن، دستگاه های معکوس سازی رانش برای جلوگیری از رانش و هدایت آن به جلو استفاده می شود.
در روش Target type یک جفت نوع «باکت» هیدرولیکی استفاده می شود تا جهت جریان گاز گرم را تغییر دهد. برای رانش رو به جلو، این درها قسمت هایی از نازل موتور جت را تشکیل می دهند که به جریان جت خروجی جهت می دهند.
سیستم Clam - shell یا آبشاری، به صورت پنوماتیکی عمل می کند. هنگامی که این سیستم فعال می شود، درب ها برای بازکردن داکتها می چرخند و خروج نرمال موتور را می بندند، و باعث می شود که رانش به سمت جلو حرکت کند.
علاوه بر دو نوع مورد استفاده در توربوجت و موتورهای توربوفن با جریان بای پس کم، یک نوع سومی از رانش معکوس وجود دارد که در برخی از موتورهای توربوفن با جریان بای پس بالا بکار می رود. بطوریکه درهایی که روی پوسته بیرونی موتور و به صورت دورتادور وجود دارد برای عبور جریان هوایی که توسط فن موتور شتاب داده شده و از داخل محفظه احتراق عبور نکرده برای ایجاد رانش معکوس استفاده می شود.
wiki: معکوس سازی رانش