معماری استالینیستی

معماری استالینیستی ( به انگلیسی: Stalinist architecture ) که به عنوان معماری امپراتوری استالینی هم شناخته می شود، سبکی است که در سال های ۱۹۳۳تا۱۹۵۵در اتحاد جماهیر شوروی، در سرزمین های تحت رهبری ژوزف استالین، به وفور دیده می شد. این سبک معماری زمانی به وجود آمد که بوریس آیفن دستور به ساخت محلی برای شوراها داد.
اگرچه استالین با معماری ساخت گرا مخالف بود، اما ساخت چنین بناهایی در دهه۳۰میلادی افزایش داشت. این سبک معماری مورد توجه آلبرت کان و ویکتور وسنین قرار گرفت. آن ها این سبک را تحت تأثیر ایده های مدرن رواج دادند. برنامه های شهری برای استالین اهمیتی نداشت، بنابراین اغلب ساختمان های صنعتی به سبک استالینیستی ساخته نشدند. حتی نخستین ایستگاه مترو مسکو دارای چنین معماری نبود. [ ۱]
برخی ساختمان های لئونید برژنف به ویژه کاخ سفید روسیه را می توان میراث استالین دانست. رژیم نئو - استالینیستی در رومانی نمونه هایی از این سبک معماری را گسترش داد. مانند کاخ پارلمان که به سبک معماری استالینیستی ساخته شده است. ساخت این کاخ در سال ۱۹۹۶ آغاز شد. نمونه های دیگری از ساختمان ها که به سبک معماری استالینیستی ساخته شده اند:
• کاخ پیروزی یکی از برجسته ترین ساختمان ها به این سبک است.
• دادگاه روم که توسط میخائیل فلیپو بنا شد. البته بیشتر به سبک نئوکلاسیک شبه است، اما هنوز به عنوان یک ساختمان با سبک استالینیستی شناخته می شود. [ ۲]
• برج گالس که به دست یک تیم از معماران با تجربه در خیابان توورس کایا ساخته شد. در ساخت این بنا هنر نو و هنر دکو آمیخته شده اند. [ ۳]
• پروبراژنسکایا زاستاوا ( به انگلیسی: Preobrazhenskaya Zastava ) یک مجتمع شامل ۳۰۸ واحد آپارتمان و چند فروشگاه در اوایل دهه ۳۰میلادی با تأثیر از آرت دکو به دست آیفن و ولادمیرویچ طراحی شده است.