معترک الاقران فی اعجاز القران

[ویکی نور] معترک الاقران فی اعجاز القرآن. معترک الاقران فی اعجاز القرآن، تألیف ابوبکر جلال الدین عبدالرحمن سیوطی از بزرگ ترین قرآن شناسان و دانشمندان در علوم اسلامی و صاحب کتاب مشهور «الاتقان» می باشد.
وی در قاهره به سال 849 هجری به دنیا آمد.در کودکی قرآن را حفظ کرد و در هفده سالگی اجازۀ تدریس یافت.او برای تحصیل علم به شام، حجاز،یمن، هند و آفریقا سفر کرد.به گفتۀ خودش در هفت علم تفسیر، حدیث،فقه، نحو، معانی، بدیع و بیان تبحّر دارد.وی در 27 سالگی اجازۀ إفتا یافت.کثرت تألیفات او رشک برخی را برانگیخت و تهمت ها به او زدند. او مردی پاکدامن، بخشنده و منیع الطبع بود.سرانجام در قاهره به سال 911 هجری دار فانی را وداع گفت.
کتاب «معترک الاقران» که یکی از مهم ترین تصنیفات سیوطی است، حاوی مطالب و آراء فراوانی در زمینۀ اعجازشناسی و اعجاز قرآن است.سیوطی در «معترک الاقران» تمامی وجوه اعجاز قرآنی را-به جز نظریه صرفه-درست می داند و مهمترین جنبۀ اعجازی آن را بلاغت قرآنی می شمارد.
سیوطی هرگاه وجهی از وجوه اعجاز قرآن را در این کتاب ذکر می کند، نام کسانی را که دربارۀ آن وجه آثاری نگاشته اند و نیز نام کتابهایی که دراین باره نوشته شده است را یادآور می شود.
خوانندۀ کتاب بدین ترتیب درمی یابد که سیوطی هرنوشته ای را که دربارۀ وجوه اعجاز نگاشته شده خوانده و از آنها در تألیف کتاب ارزشمند خود بهره جسته است.

[ویکی فقه] معترک الاقران فی اعجاز القرآن (کتاب). «معترک الاقران فی اعجاز القرآن»، تالیف ابو بکر جلال الدین عبد الرحمن سیوطی از بزرگ ترین قرآن شناسان و دانشمندان در علوم اسلامی و صاحب کتاب مشهور «الاتقان» می باشد.
«معترک الاقران فی اعجاز القرآن»، تالیف ابو بکر جلال الدین عبد الرحمن سیوطی است. وی در قاهره به سال ۸۴۹ هجری به دنیا آمد. در کودکی قرآن را حفظ کرد و در هفده سالگی اجازه تدریس یافت. او برای تحصیل علم به شام ، حجاز ، یمن ، هند و آفریقا سفر کرد. به گفته خودش در هفت علم تفسیر ، حدیث ، فقه ، نحو ، معانی ، بدیع و بیان تبحر دارد. وی در ۲۷ سالگی اجازه افتا یافت. کثرت تالیفات او رشک برخی را برانگیخت و تهمت ها به او زدند. او مردی پاکدامن، بخشنده و منیع الطبع بود. سرانجام در قاهره به سال۹۱۱ هجری دار فانی را وداع گفت. کتاب «معترک الاقران» که یکی از مهم ترین تصنیفات سیوطی است، حاوی مطالب و آراء فراوانی در زمینه اعجازشناسی و اعجاز قرآن است. سیوطی در «معترک الاقران» تمامی وجوه اعجاز قرآنی را- به جز نظریه صرفه- درست می داند و مهمترین جنبه اعجازی آن را بلاغت قرآنی می شمارد. سیوطی هرگاه وجهی از وجوه اعجاز قرآن را در این کتاب ذکر می کند، نام کسانی را که درباره آن وجه آثاری نگاشته اند و نیز نام کتابهایی که دراین باره نوشته شده است را یادآور می شود. خواننده کتاب بدین ترتیب درمی یابد که سیوطی هرنوشته ای را که درباره وجوه اعجاز نگاشته شده خوانده و از آنها در تالیف کتاب ارزشمند خود بهره جسته است. سیوطی در وجه سی و پنجم از وجوه اعجاز قرآن از الفاظ مشترک قرآن بحث می کند و این وجه را از بزرگ ترین وجوه اعجاز قرآن می شمارد. وی در این وجه الفاظی از قرآن کریم را بر حسب حروف هجاء فراهم آورده، تفسیر کرده، معانی مختلف را بطور کامل جمع آوری کرده و مشکلات آن را برطرف نموده است و در این مسیر به کتب تفسیر و حدیث و لغت و غیره مراجعه کرده است. خود همین باب گواهی صادق بر تلاش فراوان مؤلف در بررسی وجوه اعجاز می باشد، چرا که او تنها به تفسیر لغوی مفردات قرآن بسنده نکرده بلکه آیاتی را که حاوی این واژگان مشترک است به نحوی تفسیر کرده که معالم آن آشکار و مشکلات آن زائل شود.
ویژگی
کتاب که اثری بسیار ارزشمند در بیان وجوه اعجاز می باشد از این ویژگی برخوردار است که می تواند در این زمینه مرجعی مهم که به تمام جوانب موضوع پرداخته- به حساب آید و خواننده را از مراجعه به بسیاری از کتب دیگر بی نیاز سازد.
ساختار
کتاب مشتمل بر مقدمه ای است که در آن به موضوعاتی چون: اعجاز القرآن، اعجاز نظمه، بم یعلم اعجاز القرآن؟، تنزیه القرآن عن الشعر، فائدة ذکر وجوه الاعجاز و غیره پرداخته شده است. پس از مقدمه مؤلف به بررسی وجوه اعجاز قرآن پرداخته و ۳۵ وجه از وجوه قرآن را مورد بررسی قرار داده است. مهم ترین وجه از وجوه اعجاز به نظر مؤلف، الفاظ مشترک قرآن کریم است که مؤلف بیش از دو جلد از ۳ جلد این اثر را به بررسی این وجه اختصاص داده است. سیوطی در این وجه، واژگان مشترک قرآن را به ترتیب حروف هجا یادآور شده است.
نسخه شناسی
...