معامله خون

[ویکی فقه] بسیاری از فقها، خرید و فروش و هر نوع استفاده ای از خون را حرام می دانند.
اینان، به کتاب و سنت تمسک جسته اند. این نظریه از آن جا ناشی شده که در گذشته دور، بویژه در میان اعراب ، هیچ گونه استفاده ای از خون، به جز آشامیدن ، رایج نبوده است. از این روی، نیازی ندیده اند که بر دامنه بحث، بیفزایند و به کندوکاو بپردازند و... به همین قدر که خون را در ردیف محرمات و نجاسات آورده اند، اکتفا کرده اند. در باره خون انسان ، نه از حلیت سخنی دارند و نه از حرمت ، زیرا، فایده و منفعت عقلایی و مفید و کارساز، برای خون انسان متصور نبوده است که فقها آن را به بحث بگذارند که آیا چنان استفاده ای از خون رواست، یا ناروا.از آن جا که امروز، منافع کثیری برای خون، بویژه خون انسان کشف شده، این بحث مطرح می شود که مفاد ادله حرمت استفاده چیست؟ آیا مطلق بهره برداری و داد و ستد حرام است، یا فقط آشامیدن آن و خرید و فروش در راستای منافع حرام؟ آیا ادله ای که فقها اقامه کرده اند بر حرمت خون، خون انسان را که امروزه، در پزشکی و معالجه بیماران از آن بهره می برند، در برمی گیرد؟ یا خیر منظور آنان فقط خون حیوان بوده و آن هم (اکل) و خرید و فروش در این راستا و دیگر راه های نامشروع . به هر حال، ما در این بحث، فرض را بر آن می گذاریم که فتوای فقها در حرمت خرید و فروش و هر نوع بهره وری از خون، طبق معیارهایی که آنان بر آن ها تکیه کرده اند، خون انسان را نیز در بر می گیرد.
ادله
بله، فقهای اسلام، خرید و فروش خون و نیز هرگونه استفاده و کسب با آن را حرام و از مصادیق اکل مال به باطل می دانند و نوعاً بر حرمت مطلق خون تأکید کرده اند و فرقی بین (خوردن) و سایر منافعی که خون دارد، نگذاشته اند. آنان برای اثبات نظر خویش، به دلایلی تمسک جسته اند، که بررسی می کنیم:
← کتاب
۱. ملاک و معیار در جواز خرید و فروش خون، داشتن مالیت و منفعت حلال عقلایی است.۲. خون، چه پاک و چه نجس، دارای فواید حلال و ارزش مبادله است.۳. صرف (نجاست) خون موجب حرمت خرید و فروش آن نیست و اشکالی ندارد که چیزی نجس باشد، ولی خرید و فروش آن، حرام نباشد.۴. اگر ادله حرمت و از جمله روایات، تمام باشند، لازمه آن حرمت مطلق خون است و فرقی بین خون پاک و نجس نیست.
جمع بندی
...