مطالعات ارتباطی ( انگلیسی: Communication studies ) یا علوم ارتباطات علومی هستند که به مطالعهٔ ارتباطات می پردازد. برخی دانشگاه ها ارتباطات را به عنوان رشته ای مستقل، و برخی دانشگاه های دیگر ارتباطات را به شاخه ها و رشته های مختلف تقسیم می کنند و آن را به شکل مجموعه ای از رشته های رسانه محور مانند روزنامه نگاری و روابط عمومی ارائه می دهند.
بخشی از مطالعات ارتباطی با فرایندهای ارتباطات انسانی در ارتباط است. سه نوع ارتباط وجود دارد: کلامی، شامل گوش دادن به یک فرد برای درک معنای پیام؛ نوشته، که در آن یک پیام خوانده می شود؛ و ارتباط غیر کلامی که شامل توجه به یک فرد یا موضوع که از طریق اشارات آن معنی استنباط شود.
این رشته شامل طیف وسیعی از موضوعات است، از بحث های چهره به چهره یا گفتگو با رسانه های خبری مانند پخش تلویزیونی است. مطالعات ارتباطی همچنین بررسی نحوهٔ تفسیر پیام ها از طریق زمینه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، معنوی، هرمنوتیک و ابعاد اجتماعی آن ها را تفسیر می کند. آمار به عنوان یک رویکرد کمی به علوم ارتباطی نیز به تحقیق در مورد علم ارتباطات برای تأیید ادعاها اضافه شده است.
دانش ارتباطات در زمانی به وجود آمد که دانشجوی ویلبر شرام، بنیان گذار مؤسسه تحقیقات ارتباطات در دانشگاه ایلینوی، یعنی دیوید برلو، به دانشگاه ایالتی میشیگان آمد و اولین بخش از هنر ارتباطات عمومی را در اوایل دهه ۱۹۵۰ تأسیس کرد. اگر چه بخش های دیگر علوم ارتباطی در جای دیگر نیز وجود داشت، دولت میشیگان اولین بخش در ایالات متحده بود که صرفاً به مطالعهٔ علوم ارتباطات با استفاده از رویکرد کمی اختصاص یافته بود و این یکی از قوی ترین برنامه های ایالت میشیگان است که در سطح ملی در مطالعهٔ ارتباطات انسانی قرار داشت.
برنامه های مطالعات ارتباطی در دانشگاه ها نام های مختلفی از جمله ارتباط، ارتباطات، مطالعات ارتباطی، ارتباط گفتار، مطالعات لفظی، مطالعات رسانه ای، هنر ارتباطی، ارتباط جمعی، محیط زیست رسانه، تحقیقات ارتباطی و ارتباطات و علوم رسانه در برنامه درسی بر اساس غلظت متفاوت است.
مطالعات ارتباطی جنبه های علوم اجتماعی و علوم انسانی را در هم می آمیزد. بسیاری از کارهایی که در این زمینه انجام می شود، علمی است. به عنوان یک علم اجتماعی این رشته اغلب با جامعه شناسی، روانشناسی، انسان شناسی، زیست شناسی، علوم سیاسی، اقتصاد و سیاست عمومی همخوانی دارد. از دیدگاه علوم انسانی، ارتباطات با لفاظی و تعصب درگیر است ( برنامه های فارغ التحصیل سنتی در مطالعات ارتباطی تاریخ خود را به سخنان بنیاد یونان باستان ردیابی می کنند ) تمرکز بر روی توسعهٔ تحقیقات، مطالعات ارتباطی را جدا از مقولات ارتباطی جامع می کند. بسیاری از دانشجویانی که این زمینه را انتخاب کرده اند این کار را انجام می دهند تا جاه طلبی های سطح دکترا را دنبال کنند. مقررات تحصیل در مقطع کارشناسی، بر آمادگی دانشجویان برای ارائهٔ سوالات مربوط به ماهیت ارتباطات در جامعه و توسعه ارتباطات به عنوان یک حوزهٔ خاص تمرکز دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبخشی از مطالعات ارتباطی با فرایندهای ارتباطات انسانی در ارتباط است. سه نوع ارتباط وجود دارد: کلامی، شامل گوش دادن به یک فرد برای درک معنای پیام؛ نوشته، که در آن یک پیام خوانده می شود؛ و ارتباط غیر کلامی که شامل توجه به یک فرد یا موضوع که از طریق اشارات آن معنی استنباط شود.
این رشته شامل طیف وسیعی از موضوعات است، از بحث های چهره به چهره یا گفتگو با رسانه های خبری مانند پخش تلویزیونی است. مطالعات ارتباطی همچنین بررسی نحوهٔ تفسیر پیام ها از طریق زمینه های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، معنوی، هرمنوتیک و ابعاد اجتماعی آن ها را تفسیر می کند. آمار به عنوان یک رویکرد کمی به علوم ارتباطی نیز به تحقیق در مورد علم ارتباطات برای تأیید ادعاها اضافه شده است.
دانش ارتباطات در زمانی به وجود آمد که دانشجوی ویلبر شرام، بنیان گذار مؤسسه تحقیقات ارتباطات در دانشگاه ایلینوی، یعنی دیوید برلو، به دانشگاه ایالتی میشیگان آمد و اولین بخش از هنر ارتباطات عمومی را در اوایل دهه ۱۹۵۰ تأسیس کرد. اگر چه بخش های دیگر علوم ارتباطی در جای دیگر نیز وجود داشت، دولت میشیگان اولین بخش در ایالات متحده بود که صرفاً به مطالعهٔ علوم ارتباطات با استفاده از رویکرد کمی اختصاص یافته بود و این یکی از قوی ترین برنامه های ایالت میشیگان است که در سطح ملی در مطالعهٔ ارتباطات انسانی قرار داشت.
برنامه های مطالعات ارتباطی در دانشگاه ها نام های مختلفی از جمله ارتباط، ارتباطات، مطالعات ارتباطی، ارتباط گفتار، مطالعات لفظی، مطالعات رسانه ای، هنر ارتباطی، ارتباط جمعی، محیط زیست رسانه، تحقیقات ارتباطی و ارتباطات و علوم رسانه در برنامه درسی بر اساس غلظت متفاوت است.
مطالعات ارتباطی جنبه های علوم اجتماعی و علوم انسانی را در هم می آمیزد. بسیاری از کارهایی که در این زمینه انجام می شود، علمی است. به عنوان یک علم اجتماعی این رشته اغلب با جامعه شناسی، روانشناسی، انسان شناسی، زیست شناسی، علوم سیاسی، اقتصاد و سیاست عمومی همخوانی دارد. از دیدگاه علوم انسانی، ارتباطات با لفاظی و تعصب درگیر است ( برنامه های فارغ التحصیل سنتی در مطالعات ارتباطی تاریخ خود را به سخنان بنیاد یونان باستان ردیابی می کنند ) تمرکز بر روی توسعهٔ تحقیقات، مطالعات ارتباطی را جدا از مقولات ارتباطی جامع می کند. بسیاری از دانشجویانی که این زمینه را انتخاب کرده اند این کار را انجام می دهند تا جاه طلبی های سطح دکترا را دنبال کنند. مقررات تحصیل در مقطع کارشناسی، بر آمادگی دانشجویان برای ارائهٔ سوالات مربوط به ماهیت ارتباطات در جامعه و توسعه ارتباطات به عنوان یک حوزهٔ خاص تمرکز دارد.
wiki: مطالعات ارتباطی