مسیحی شدن مردمان ژرمن

اقوام ژرمن در دوران باستان متأخر و قرون وسطای آغازین به تدریج تحت تأثیر مسیحیت قرار گرفتند. تا سال ۷۰۰ پس از میلاد، انگلستان و فرانسه رسماً مسیحی بودند و تا سال ۱۱۰۰، پاگانیسم ژرمنی نیز نفوذ سیاسی خود را در اسکاندیناوی از دست داد.
در قرن چهارم، روند اولیه مسیحی شدن مردمان گوناگون ژرمن، تا حدی به واسطه نفوذ امپراتوری روم که یک نظام مسیحی بود در میان پاگان های اروپایی تسهیل شد. تا زمان سقوط امپراتوری روم غربی، قبایل ژرمنی که به آنجا مهاجرت کرده بودند ( به استثنای ساکسون ها، فرانک ها و لمباردها ) به مسیحیت گرویده بودند. [ ۱] بسیاری از آنها، به ویژه گوت ها و وندال ها آریانیسم را به جای تثلیث پذیرفتند. شورای نخست نیقیه یا ارتدکس ) که مسیحیت خلقیدونی به جزم اندیشی در اعتقادنامه نیقیه را تعریف کرده است. [ ۱] ظهور تدریجی مسیحیت ژرمنی، به ویژه در میان گروه های مرتبط با امپراتوری روم، گاهی داوطلبانه بود. از قرن ششم، مردم ژرمن توسط مبلغان کلیسای کاتولیک تغییر مذهب دادند ( یا از آریانیسم به کاتولیک گرویدند ) .
بسیاری از گوت ها به عنوان افرادی خارج از امپراتوری روم به مسیحیت گرویدند. بعضی اعضای قبایل دیگر زمانی که آن قبایل در داخل امپراتوری روم مستقر شدند به مسیحیت گرویدند و بیشتر فرانک ها و آنگلوساکسون ها چند نسل بعد به دین مسیحیت گرویدند. در طول قرن های پس از سقوط روم، با افزایش جدایی شرق و غرب بین اسقف نشین های وفادار به پاپ روم در کلیسای کاتولیک غربی و وفادار به سایر پاتریارک های کلیسای ارتدکس شرقی، بیشتر مردمان ژرمن ( به استثنای گوت های کریمه و چند گروه دیگر شرقی ) به تدریج با کلیسای کاتولیک در غرب متحد شدند، این اتفاق در زمان سلطنت شارلمانی شدت بیشتری گرفت.
در قرن سوم، قبایل ژرمن شرقی به استپ ها، شمال دریای سیاه در جنوب غربی اوکراین، شبه جزیره کریمه و از آنجا به بیسارابیا و رومانی امروزی مهاجرت کردند. گروتونگی ها یا اوستروگوت ها به زندگی در بیسارابیا و تروینگی ها به زندگی در استان های مولدووا و والاچیا، جایی که آن ها کائوکالند می نامیدند پرداختند. [ نیازمند منبع] فرهنگ و هویت گوت ها تأثیر زیادی از مردم ژرمن شرقی مانند سرم ها، داس ها و رومی های ساکن در آن مناطق گرفته بود. در همان زمان، مهاجمان گوت بسیاری از رومی ها، از جمله بسیاری از مسیحیان، را به اسارت گرفتند.