مسکالین

مِسکالین ( به انگلیسی: Mescaline ) یک ترکیب روان گردان است و ماده سایکواکتیو موجود در کاکتوس های پیوت و سنپدرو محسوب می شود. از گذشته های دور حدود ۵۷۰۰ سال پیش، کاکتوس پیوت به عنوان بخشی از آیین های مذهبی توسط بومیان شمال مکزیک و جنوب غرب آمریکا مصرف می شود. بخش فوقانی کاکتوس پیوت که بالای سطح زمین قرار می گیرد و به آن تاج کاکتوس می گویند از قسمت های دکمه مانند نامتقارنی تشکیل شده که آنها را از ریشه جدا کرده و سپس خشک می کنند، معمولاً این دکمه ها جویده یا در آب خیسانده می شوند که مایع حاصل از آن توهم زا است.
مادهٔ مسکالین با ایجاد توهمات بصری شدید برای فرقه های بومی حایز اهمیت بود که اثرات آن همانند علایم بیماری روانی ناشی از مصرف مواد شیمیایی مشابه به نظر می رسد.
کاکتوس سن پدرو با نام علمی اکینوپسیس پاکانوی، بومی ارتفاعات آند در پرو و آمریکای جنوبی است. همانند کاکتوس پیوت ترکیب فعال و اصلی آن آلکالوئید مسکالین است.
پیوت حداقل ۵٬۷۰۰ سال توسط بومیان آمریکایی در مکزیک استفاده شده است. [ ۱] اروپایی ها به دلیل تماس زود هنگام، خصوصاً توسط هوچول ها در مکزیک، در مراسم مذهبی بومیان آمریکا از پیوت استفاده کردند. کاکتوسهای حاوی مسکلین دیگر مانند سان پدرو دارای سابقه طولانی استفاده در آمریکای جنوبی، از پرو تا اکوادور هستند. در حالی که استفاده از پیوت مذهبی و تشریفاتی در زمان تسخیر اسپانیا در امپراتوری آزتک و شمال مکزیک بسیار گسترده بود، آزار و اذیت مذهبی آن را محدود به مناطق نزدیک ساحل اقیانوس آرام و تا جنوب غربی تگزاس کرد. با این حال، تا سال ۱۸۸۰، استفاده از پیوت با «نوع جدیدی از مراسم پیوت» که توسط مردم کیووا و کومنچه افتتاح شد، در شمال آمریکای جنوبی و مرکزی گسترش یافت. این اعمال مذهبی، که به طور قانونی در سال ۱۹۲۰ به عنوان کلیسای بومی آمریکا در ایالات متحده گنجانده شد، از آن زمان تا ساسکاچوان، کانادا گسترش یافته است.
میزان وجود مسکالین در گیاه تازه یا مرطوب 0/4٪ درکاکتوس های خشک 3تا6٪ است. رشد کاکتوس در شرایط طبیعی بسیار کند ولی درحالاتی که به صورت مصنوعی کشت شده باشد تا حدودی سریعتر است. [ ۲]
در آماده سازی های سنتی پیوت، قسمت بالای کاکتوس بریده می شود و ریشه شیر بزرگ همراه با حلقه ای از منطقه فتوسنتز سبز برای رشد سر جدید باقی می ماند. سپس این سرها خشک می شوند تا دکمه هایی به شکل دیسک ساخته شوند. دکمه ها برای تولید اثرات جویده می شوند یا برای نوشیدن در آب خیس می شوند، که مایع حاصل از آن توهم زاست با این حال، طعم کاکتوس تلخ است، بنابراین کاربران معاصر غالباً آن را به صورت پودر خرد کرده و در کپسول می ریزند تا از چشیدن آن جلوگیری کنند. دوز معمول انسان ۲۰۰–۴۰۰ میلی گرم سولفات مسالین یا ۱۷۸–۳۵۶ میلی گرم هیدروکلراید مسکالین است. [ ۳] دکمه متوسط ۷۶ میلی متر ( ۳٫۰ اینچ ) حاوی حدود ۲۵ میلی گرم مسکالین است. مسکالین برای اولین بار در سال ۱۸۹۷ توسط شیمیدان آلمانی آرتور هفر[ ۴] جدا و شناسایی شد و اولین بار در سال ۱۹۱۸ توسط ارنست اسپوت سنتز شد. در سال ۱۹۵۵، کریستوفر میهیو، سیاستمدار انگلیسی در آزمایشی برای BBC Panorama شرکت کرد، که در آن ۴۰۰ میلی گرم مسکالین را زیر نظر روانپزشک همفری آسموند مصرف کرد. گرچه ضبط بیش از حد بحث برانگیز به نظر می رسید و در نهایت از برنامه حذف شد، اما مایوه این تجربه را ستود و آن را «جالب ترین کاری که من تاکنون انجام داده ام» خواند. [ ۵]

مِسْکالین (mescaline)
مِسْکالین
نوعی مادۀ مخدر روان گردان، حاصل از نوعی کاکتوس کوچک بدون تیغ، با نام علمیلوفوفورا ویلیامسی. این گیاه در شمال مکزیک و جنوب شرقی امریکا یافت می شود و در این مناطق آن را پیوتمی نامند. قسمت های سر گیاه، با نام تکمه های مسک، به ندرت بالای خاک مشاهده می شوند. این قسمت را خشک می کنند و می جوند یا به مشروبات الکلی اضافه می کنند. مسکالین نوعی آلکالوئید بلوری شکل به فرمول C۱۱H۱۷NO۳ است و در مراسم مذهبی برخی از قبایل سرخ پوستان امریکای شمالی مصرف می شود. کاکتوس پیوت در آگوست و سپتامبر، پس از باران های تابستانی، گل های کوچکی می دهد. مسکالین خشک شدۀ این گل هاست. کشت کاکتوس پیوت در امریکا ممنوع است.