مسجد دانشگاه تهران

مسجد دانشگاه تهران از نخستین مساجد با طراحی مدرن در شهر تهران است که به درخواست برخی دانشجویان در سال ۱۳۲۷ برای داشتن مکانی برای عبادت احداث شد. تا سال ۱۳۳۴ در زمان ریاست دکتر اقبال بر این دانشگاه مقدمات ساخت آن فراهم و در سال ۱۳۳۶ کلنگ ساخت آن زده شد. معماری آن توسط عبدالعزیز فرمانفرماییان طراحی شد. در نهایت در تاریخ ۲۲ مهر ۱۳۴۵ با حضور ایوب خان، رئیس جمهور پاکستان، افتتاح گردید.
تحصن مسجد دانشگاه از رویدادهای مهم در تاریخ این مسجد می توان به تحصن روحانیون در تاریخ ۸بهمن ۵۷ در اعتراض به بسته شدن فرودگاه جهت ورود روح الله خمینی به ایران در آخرین روزهای حیات حکومت پهلوی و همچنین حضور دانشجویان در درگیری های ۱۸ تیر ۱۳۷۸ اشاره کرد. این مسجد بعد از انقلاب اسلامی ایران محلی برای سخنرانی برخی چهره های سرشناس از جمله سید علی خامنه ای، مرتضی مطهری، محسن قرائتی و بسیاری دیگر بوده است. از جمله برنامه های شناخته شده ای که در این مسجد برگزار می شود مراسم اعتکاف ایام ماه رجب می باشد که اعتکاف به شکل مرسوم امروزی از این مسجد آغاز شد. این مسجد پس از تأسیس نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها، زیر نظر این نهاد اداره می شود. [ ۱]
معماری بنا ترکیبی از معماری سنتی ایرانی و معماری مدرن می باشد. مسجد دانشگاه تهران در فضایی به وسعت ۱۸۰۰ مترمربع ساخته شده که ۹۰۰ مترمربع به شبستان و ۹۰۰ مترمربع نیز به صحن مسجد اختصاص یافته است. زیرسازی بنا از سنگ اصفهان و بتن مسلح و دارای گنبدی به شکل عدسی است که پایه های آن را ستون های مورب از بدنه اصلی ساختمان جدا کرده است. ستون ها و فلکه دور گنبد و شبکه های طبقه اول از کاشی معرق و توسط استادان کاشی ساز اصفهانی تراشیده و نصب شده است. کتیبه های شبستان نیز به همین شیوه از زمینه یک رنگ ساخته شده است. در کاشی کاری مسجد آیاتی از قرآن مجید به کار رفته است. این مسجد دارای دو مناره، هر یک به ارتفاع ۲۸/۴۰ متر می باشد که تمامی با سنگ تراورتن پوشیده شده و عبارت «الملک لله» روی آن ها نقش بسته است. در طراحی بنا بر اصالت هنری کاشی کاری عهد سلجوقیان که توسط هنرمندان و معماران ایرانی به وجود آمد و در زمان صفویه کامل شد تأکید شده است.