مستقر و مستودع

[ویکی فقه] واژه «مستقر» در اصل به معنای «قرارگاه» است و «مستودع» و «ودیعه» از یک ماده است، و در لغت به معنای ترک نمودن و رها کردن چیزی است.
قرآن کریم در سوره هود، بعد از آن که در آیه پنجم آن از علم گسترده خداوند و احاطه او به اسرار نهان و آشکار انسان ها سخن به میان آورد، در آیه ششم برای تأکید بر آن چه گفته شد، به یکی از مصادیق روشن این علم گسترده پرداخته و می فرماید:
«وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَی اللهِ رِزْقُها وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فِی کِتابٍ مُبِینٍ» ؛ هیچ جنبنده ای در زمین نیست، مگر این که روزی او بر عهده خداست. او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را می داند؛ همه این ها در کتاب آشکاری ثبت است.این آیه به روشنی بیان می دارد که رزق و روزی تمام موجودات روی زمین بر عهده خدای متعال است، و او از قرارگاه آن ها و محلّی که در آن هستند، آگاه است.
معنای واژه دابة
کلمه «دابه» آن گونه که در لغت نامه ها آمده، به معنای آهسته راه رفتن است، و بیش تر در حشرات استعمال می شود؛ اما در قرآن مجید درباره تمام جنبندگان ـ اعمّ از انسان و حیوان و غیر آن ها ـ به کار رفته است؛ به دلیل آن که زمینه کلام، بیان وسعت علم خدای تعالی است؛ از این رو است که به دنبال آیه پنجم
«أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» آمده است.
معنای واژه مستقر
واژه «مستقر» در اصل به معنای «قرارگاه» است؛ زیرا ریشه این لغت از ماده «قر» (بر وزن حر) به معنای «سرما» ی شدید است که انسان و موجودات زنده را خانه نشین می کند؛ به همین جهت به معنای سکون و توقف نیز آمده است.
معنای واژه مستودع و ودیعه
...