مستقر و مستودع

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] واژه «مستقر» در اصل به معنای «قرارگاه» است و «مستودع» و «ودیعه» از یک ماده است، و در لغت به معنای ترک نمودن و رها کردن چیزی است.
قرآن کریم در سوره هود، بعد از آن که در آیه پنجم آن از علم گسترده خداوند و احاطه او به اسرار نهان و آشکار انسان ها سخن به میان آورد، در آیه ششم برای تأکید بر آن چه گفته شد، به یکی از مصادیق روشن این علم گسترده پرداخته و می فرماید:
«وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَی اللهِ رِزْقُها وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها کُلٌّ فِی کِتابٍ مُبِینٍ» ؛ هیچ جنبنده ای در زمین نیست، مگر این که روزی او بر عهده خداست. او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را می داند؛ همه این ها در کتاب آشکاری ثبت است.این آیه به روشنی بیان می دارد که رزق و روزی تمام موجودات روی زمین بر عهده خدای متعال است، و او از قرارگاه آن ها و محلّی که در آن هستند، آگاه است.
معنای واژه دابة
کلمه «دابه» آن گونه که در لغت نامه ها آمده، به معنای آهسته راه رفتن است، و بیش تر در حشرات استعمال می شود؛ اما در قرآن مجید درباره تمام جنبندگان ـ اعمّ از انسان و حیوان و غیر آن ها ـ به کار رفته است؛ به دلیل آن که زمینه کلام، بیان وسعت علم خدای تعالی است؛ از این رو است که به دنبال آیه پنجم
«أَلا حِینَ یَسْتَغْشُونَ ثِیابَهُمْ یَعْلَمُ ما یُسِرُّونَ وَ ما یُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» آمده است.
معنای واژه مستقر
واژه «مستقر» در اصل به معنای «قرارگاه» است؛ زیرا ریشه این لغت از ماده «قر» (بر وزن حر) به معنای «سرما» ی شدید است که انسان و موجودات زنده را خانه نشین می کند؛ به همین جهت به معنای سکون و توقف نیز آمده است.
معنای واژه مستودع و ودیعه
...

پیشنهاد کاربران

نفوس مجرد یا من های افراد انسانی ( منجمله نباتی و حیوانی ) که در آفرینش سرمدی، مبدئی و معادی، ازلی و ابدی یا آفرینش اولیه از یک نفس واحد یعنی از منِ مطلق، واحد و بیکران خدای حقیقی و واقعی ( و نه از نفس یک موجود خیالی اوهامی تحت نام آدم ملقب به ابوالبشر ) بطور مطلق همزمان و همسن و در یک سن معتدل ملکوتی یا آسمانی ( به احتمال قریب به یقین یا نزدیک به حقیقت در سن چهل سالگی ) و هرکدام بصورت زوجی در نهایت کمال ایده آل خوبی و زیبایی آفریده شده و از جاودانگی بر خوردار گردیده جملگی ( غیر از نفوس یا من های بیدار در کالبدهای زنده ی تثلیثی مادی - روانی - روحی نباتی، حیوانی و انسانی در این دنیا ) در لحظه ی جاودانه حال مستقر در نفس خدای حقیقی و واقعی در خواب سنگین، ژرف و سنگین بسر میبرند و بموازات آن در طی حالت برزخ تا لحظه ی بسته شدن نطفه در رحم مادر و بیداری و تولد در یکی از دنیا های هفتگانه ی خاص و ویژه ی خویش به کمک حواس، غرایز، احساس، فکر و خیال و تصور روشن، اختیار، اراده، خواست آزاد، فهم و عقل و خاطره بیکران وی از مشاهده و تجربه عشق و زندگی رویائی بهمراه توانائی و دانائی و هنرمندی و هوشمندی و دانش کامل با کمیت و کیفیت بهشت برخوردار ند و در پیشگاه بیکران وی طوری به وعدیعت گذاشته شده اند که هرگز یکی از آنها گم و ناپدید نخواهد گردید.
...
[مشاهده متن کامل]

این دنیا به شکل این آسمان و زمین و هرآنچه که بین آنهاست و هرکدام از شش دنیای دیگر به شکل شش آسمان و شش زمین دیگر و هرآنچه که بین آنهاست، در طول این سفر بسیار طولانی و دایره وار دنیوی، مقطعی، نزولی و صعودی محتوای کیهان یا جهان بین دو بهشت برین متوالی و تا پایان آن در طول هم و پشت سر همدیگر همیشه پس از وقوع مهبانگ های هشتم ( ۸م یا 8m ) در یک درجه تکاملی برتر از قبل از نو آفریده خواهند شد.
پروردگار یا آفریدگار کائنات و یا خدای حقیقی و واقعی یعنی اول، وسط، آخر، درون و بیرون همه چیز و همه کس یا بطور عام تر یعنی ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی یعنی محتوا و محیط هرکدام از گیتی ها، کیهان ها و یا جهان های متناهی، مساوی، موازی و بیشمار که هیچ موجود و هیچ چیز دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از او، این و آن، نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد. خدای آئینی و دینی در عوض فقط لفظ، کلمه، واژه، مقوله یا مفهوم و ایده بوده و میباشد با نام های گوناگون در زبان های مختلف بشری که تنها در زبان و خط و فهم و عقل ناقص و محدود انسانی از موجودیت برخوردار ست و در خارج از آنها هیچگونه مصداق و مثال بیرونی ندارد و درست به همین علت و دلیل کلیه سعی ها و کوشش های برهانی و استدلالی انسان در اثبات وجود این نوع خدا در اعصار گذشته و حال و آینده همیشه با شکست مواجه بوده و هست و خواهد بود.
مفسرین آیات قرآنی چون آسمان ها و زمین های هفتگانه و هرآنچه که بین آنهاست را در نظر نداشته، لذا تفاسیر مختلف تحت عناوین گوناگون ارائه شده توسط آنان نه تنها ناقص و سر و دست و پاشکسته اند بلکه بسیار گمراه کننده بوده و میباشند.
قوم فهمیده اشاره شده در آیه شماره ۹۸ سوره انعام قومی خواهد بود که بتواند بین خدای حقیقی و واقعی از یکطرف و خدای کلمه ای، اسمی یا نامی از طرف دیگر فرق و تمیز قائل شود.

درمعنای این دو کلام باید گفت گذاردن محکم وثابت ودور ازشک نیز کمک می کند در باب شکل گرفتن سیر استقرار واستوداع ونیز برگرداندن آن