مستضعف

[ویکی فقه] مستضعف، وعده داده شدگان حاکمیت زمین در عصر ظهور است.
معنای لغوی و اصطلاحی مستضعف بدین شرح است:
← معنای لغوی
در قرآن کریم چنین آمده است: «وَ ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّسآءِ وَ الْوِلْدانِ، الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا اخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ اهْلُها، وَاجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً وَ اجْعَلْ لَنا مَنْ لَدُنْکَ نَصیراً»؛ «چرا در راه خدا و یاری مستضعفان از مرد و زن و کودکان نمی جنگید؟! همان کسانی که می گویند: پروردگارا ما را از این قریه ای که مردمش ستم کارند، بیرون ببر، و برای ما از طرف خودت یار و یاوری قرار ده.»
← شأن نزول
در فرهنگ دینی - به طور عمده - مقصود از مستضعف دو گروه هستند:
← مستضعف فکری و عقیدتی
...

مُستَضعَف
(در لغت کسی که در دید دیگران ناتوان و حقیر آید و جباران روزگار او را به ضعف و زبونی کشیده باشند) اصطلاحی در قرآن، به دو معنا: ۱. مستضعف سیاسی، کسانی که در راه حق بوده و از حق پیروی می کرده و در کنار قدرت باطل می زیسته اند و در نظر قدرتمندان و زمامداران وقت ضعیف شمرده می شدند و به دید حقارت در آن ها می نگریستند. در قرآن (قصص، ۵ و ۴؛ انفال، ۲۶ و نساء ۷۵ و ۹۷) به آن ها اشاره شده و آنان را در ردیف مقهوران و ضعیفان و ناتوانان آورده است، ۲. مستضعف فکری، کسانی که از تشخیص راه حق و اندیشه در حقایق ناتوان اند و در (سبأ، ۳۰ و ۳۱؛ توبه، ۹۱) به آن ها اشاره شده است. این کلمه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تجدید حیات یافت و به طبقات فروتر اجتماع گفته شد؛ نقطۀ مقابل آن «مستکبر» است.