مسائل زیست محیطی در افغانستان از نابسامانی های سیاسی چند دهه پسین قدیمی تر است. جنگل ها بر اثر قرن ها کشاورزی و تبدیل شدن به چراگاه ها خالی شده اند، عواملی که تنها با رشد مدرن جمعیت افزایش یافته است. حفظ محیط زیست و نگرانی های اقتصادی در افغانستان دو امر متضاد نیستند؛ با اتکای بالاتر از ۴۴ درصد جمعیت به دام داری و کشاورزی، [ ۱] سلامتی محیط زیست برای رفاه اقتصادی مردم حیاتی پنداشته می شود. سازمان جهانی بهداشت در ۲۰۰۷ میلادی گزارشی را نشر نمود که طبق آن افغانستان در میان ملت های غیر آفریقایی در رده پایین ترین کشورهای بود که مرگ و میر ناشی از خطرهای محیطی را داشت. [ ۲]
بیشتر جمعیت برای جمع آوری هیزم و به دست آوردن درآمد از صادرات پسته و بادام که در جنگل های طبیعی مناطق مرکزی و شمالی می رویند متکی به جنگل هستند. بیشتر از ۵۰ درصد جنگل های پسته در ولایات بادغیس و تخار از بین رفته است. در جریان چند دهه جنگ پسین، ساکنین مناطق و نیروهای شبه نظامی مانند ائتلاف شمال از چوب جنگل به عنوان سوخت استفاده نموده و این نیروها هم چنین درختان را قطع نموده اند تا به مکان اختفا و کمین از جانب مخالفین شان مبدل نگردد. افزون بر آن، استفاده از جنگل به عنوان چراگاه و گردآوری خسته برای صادرات ظاهراً از روئیدن درختان بیشتر پسته جلوگیری می کند. [ ۳]
افغانستان در حدود نصف جنگل های خود را از دست داده است. [ ۴] [ ۵] [ ۶] جنگل های انبوه که در ولایات شرقی ننگرهار، کنر، نورستان و سایر ولایات موجود است نیز در خطر جمع آوری الوار توسط مافیای الوار قرار دارد. هرچند بریدن درخت غیرقانونی است، اما منافعی که از صادرات الوار به کشورهای همسایه چون پاکستان حاصل می گردد بسیار بالا است. [ ۷] [ ۸] علت آن این است که حکومت پاکستان شدیداً از مناطق جنگلی خود محافظت می نماید، بنابرین مافیای الوار در عوض مشغول بریدن درختان در افغانستان هستند. این الوار نه تنها به پیشاور بلکه به اسلام آباد، راولپندی و لاهور نیز فرستاده می شود و در آن جا برای ساختن مبل های گران قیمت مورد استفاده قرار می گیرد.
با کاهش پوشش جنگلی، زمین کم تر و کم تر حاصلخیز می شود، معیشت جمعیت روستا نشین در معرض تهدید قرار می گیرد و سیلاب ها باعث تخریب زمین های زراعتی و خانه های مردم می گردد. از بین رفتن نباتات هم چنین باعث افزایش خطرهای سیلاب می شود و این امر نه تنها مردم را در معرض خطر قرار داده بلکه باعث فرسایش خاک گردیده و مقدار زمینی در دسترس برای کشاورزی را کاهش می دهد. وزارت زراعت، آبیاری و مالداری افغانستان ( MAIL ) در همکاری با سازمان های بین المللی تلاش دارد تا با غرس میلیونها نهال در هر فصل بهار، به ویژه در ۱۰ مارچ که به عنوان روز ملی نهال نشانی در کشور نام گذاری شده است، افغانستان را دوباره سبز نموده و این مشکل را حل نماید. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبیشتر جمعیت برای جمع آوری هیزم و به دست آوردن درآمد از صادرات پسته و بادام که در جنگل های طبیعی مناطق مرکزی و شمالی می رویند متکی به جنگل هستند. بیشتر از ۵۰ درصد جنگل های پسته در ولایات بادغیس و تخار از بین رفته است. در جریان چند دهه جنگ پسین، ساکنین مناطق و نیروهای شبه نظامی مانند ائتلاف شمال از چوب جنگل به عنوان سوخت استفاده نموده و این نیروها هم چنین درختان را قطع نموده اند تا به مکان اختفا و کمین از جانب مخالفین شان مبدل نگردد. افزون بر آن، استفاده از جنگل به عنوان چراگاه و گردآوری خسته برای صادرات ظاهراً از روئیدن درختان بیشتر پسته جلوگیری می کند. [ ۳]
افغانستان در حدود نصف جنگل های خود را از دست داده است. [ ۴] [ ۵] [ ۶] جنگل های انبوه که در ولایات شرقی ننگرهار، کنر، نورستان و سایر ولایات موجود است نیز در خطر جمع آوری الوار توسط مافیای الوار قرار دارد. هرچند بریدن درخت غیرقانونی است، اما منافعی که از صادرات الوار به کشورهای همسایه چون پاکستان حاصل می گردد بسیار بالا است. [ ۷] [ ۸] علت آن این است که حکومت پاکستان شدیداً از مناطق جنگلی خود محافظت می نماید، بنابرین مافیای الوار در عوض مشغول بریدن درختان در افغانستان هستند. این الوار نه تنها به پیشاور بلکه به اسلام آباد، راولپندی و لاهور نیز فرستاده می شود و در آن جا برای ساختن مبل های گران قیمت مورد استفاده قرار می گیرد.
با کاهش پوشش جنگلی، زمین کم تر و کم تر حاصلخیز می شود، معیشت جمعیت روستا نشین در معرض تهدید قرار می گیرد و سیلاب ها باعث تخریب زمین های زراعتی و خانه های مردم می گردد. از بین رفتن نباتات هم چنین باعث افزایش خطرهای سیلاب می شود و این امر نه تنها مردم را در معرض خطر قرار داده بلکه باعث فرسایش خاک گردیده و مقدار زمینی در دسترس برای کشاورزی را کاهش می دهد. وزارت زراعت، آبیاری و مالداری افغانستان ( MAIL ) در همکاری با سازمان های بین المللی تلاش دارد تا با غرس میلیونها نهال در هر فصل بهار، به ویژه در ۱۰ مارچ که به عنوان روز ملی نهال نشانی در کشور نام گذاری شده است، افغانستان را دوباره سبز نموده و این مشکل را حل نماید. [ ۹] [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] [ ۱۴] [ ۱۵]
