مرگ یک بوروکرات

مرگ یک بوروکرات ( به اسپانیولی: La muerte de un burócrata ) ( محصول: ۱۹۶۶ ) یک فیلم کمدی محصول کوبا به کارگردانی توماس گوتییرز آلئا ست که وی در آن به تمسخر بوروکراسی کمونیستی و الگوهای سرخ در این نوع حکومت می پردازد و چگونگی تأثیر این نوع بوروکراسی را بر زندگی مردم عادی بازگو می کند. این فیلم نشان می دهد که مردم در این نوع حکومتها، فقط برای اینکه بتوانند به زندگی عادی خود ادامه دهند، ناچارند که تا چه حد به اتلاف وقت بپردازند و چگونه مجبورند که بر موانع متعدد حاصل از بوروکراسی پوچ حزبی غلبه نمایند. [ ۱]
• سال تولید: ۱۹۶۶
• کشور تولیدکننده: کوبا
• محصول: انستیتوی هنر و صنعت سینمای کوبا
• کارگردان: توماس گتی یرز آلیا.
• فیلمنامه نویس: آلفردو دل کوئلو، رامون ف. سوآرز و گتی یرز آلیا.
• فیلمبردار: سوآرز.
• آهنگساز ( موسیقی متن ) : لیو براور.
• هنرپیشگان: سالوادور وود و سیلویا پلاناس.
• نوع فیلم: سیاه و سفید، ۸۷ دقیقه. [ ۲]
کارگری نمونه می میرد و همکارانش برای او، تشییع جنازه مفصلی برگزار می کنند، اما در هنگام به خاک سپاری او کارت اتحادیه اش را نیز، همراه با او، دفن می کنند. امّا اندکی بعد، همسر او ( پلاناس ) به خاطر در دسترس نداشتن همین کارت قادر نیست تا مستمری پس از مرگ او را دریافت کند، در نتیجه پسر برادرش ( وود ) ، به ناگزیر وارد عمل می شود. اما برادرزادهٔ جوان ( وود ) ، برای اینکه زن عموی خویش را به حقوق خویش برساند، درگیر بوروکراسی می شود و این بوروکراسی حتی تا زمانی که برای دسترسی به کارت، چاره ای جز نبش قبر نمی ماند، ادامه پیدا می کند. وی تا مدت ها نمی تواند اجازه نبش قبر را کسب کند و سرانجام تصمیم می گیرد که خود وارد عمل شود و دست به کار شگفت انگیزی بزند…[ ۳]
فرانسیسکو. ج. پرز، معروف به ال تایو پاکو، کارگر نمونه و برگزیدهٔ کارخانه ریخته گری و قالبسازی، که در دوران انقلاب کمونیستی قهرمان خوزه مارتی در این کارخانه مشغول به کار بود، بر حسب تصادف به داخل دستگاهی که خودش اختراع کرده بود و هدایت آن را نیز خود بر عهده داشت، می افتد و بر اثر این سقوط اجزای بدنش خُرد و تکه تکه می شود و جابه جا می میرد. در هنگام خاک سپاری او، همکارانش تصمیم می گیرند که از وی تجلیل شایسته و درخشانی به عمل بیاورند و به همین دلیل مصمم می شوند که کارت کارپردازی او را، به عنوان نماد و سمبلی از کار افتخارآمیز او، به همراه جسدش به خاک بسپرند. امّا هنگامی که بیوه او به عنوان تنها واجد شرایط دریافت حقوق و مزایای او، در همراهی با برادرزاده اش، برای دریافت حق و حقوق بازنشستگی که واجد شرایط دریافت آن است، می رود، افسر مسئول، در خواست کارت کارگری شوهر او را می نماید. بدین ترتیب، از آن لحظه به بعد، در فیلم زنجیره ای از اتفاقات در موقعیت هایی دیوانه وار در ادارات و دفاتر مختلف آغاز می شود و برادرزاده او برای دریافت مجوز نبش قبر و بدست آوردن کارت کارگزینی او، تلاش های بی شماری را در مواجهه با کاراکترها و شخصیت های گوناگون این فیلم کمدی سیاه به انجام می رساند. سرانجام برادرزادهٔ مرد، ناامید از دریافت مجوز نبش قبر، تصمیم به انجام این کار به صورت غیرقانونی می گیرد، امّا هنگامی که در یک شبانگاه، به منظور برداشتن کارت، گور مرد کارگر را می شکافد، ناگزیر می شود که جنازه او را به خانه مرد کارگر منتقل کند و در آنجا با تکه های یخ، جسد را حفظ نماید و… بعد از آن، تلاش او برای دفن دوباره جسد، نافرجام می ماند، چرا که مدیر گورستان با اشاره به فهرست اسامی مردگان، اعلام می کند که این مرد قبلاً به خاک سپرده شده و از این جهت امکان دفن دوبارهٔ او نیست، مگر اینکه در مورد او نبش قبر قانونی صورت گرفته و اجازه نامهٔ رسمی نبش قبر صادر شده باشد تا بتواند دوباره به خاک سپرده شود. . . برادرزاده سپس برای بدست آوردن سفارش نبش قبر، تلاش های تازه ای را در سیستم بوروکراتیک موجود آغاز می کند، آن هم در حالی که هیچ چیز و هیچ کس مطابق میل او عمل نمی کند و همه چیز مسخره و دیوانه وار است و ارائهٔ خدمات مطلوب غیرممکن به نظر می رسد. همین وضعیت سبب می شود که او، سرانجام مدیر گورستان را خفه کند، و از سوی برخی از نگهبانان قبرستان گرفتار گردد بدینسان فیلم به پایان می رسد، درحالیکه جنازه بوروکرات طی یک تشییع جنازهٔ جمعی، به گورستان خود تشییع می گردد. [ ۴]