مرکیت

مرکیت ( مغولی: Мэргид ) یکی از پنج ایل بزرگ کنفدراسیون مردمان ترک یا بعدها مغول در قرن دوازدهم در فلات مغول بود.
مرکیت ( به معنای ماهر/دانامغولی: ᠮᠡᠷᠬᠢᠳ  ; Мэргид؛ چینی ساده: 蔑儿乞; چینی سنتی: 蔑兒乞; پین یین: Miè’érqǐ ) یکی از پنج اتحادیه قبیله ای بزرگ ( ‘‘خانلیگ’’ ) بود که احتمالاً مغول[ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] یا ترک زبان [ ۵] [ ۶] [ نکته ۱] در قرن 12 در فلات مغولستان بودند.
مرکیت ها در حوضه های رودخانه های سلنگا و پایین ترین قسمت رودخانه اورخون ( جنوب مدرن بوریاتیا و استان سلنگه ) زندگی می کردند. [ ۸] پس از 20 سال نبرد، آن ها در سال 1200 توسط چنگیز خان شکست خوردند و در امپراتوری مغول گنجانده شدند.
کلمه ‘‘مرگد’’ ( мэргэд ) یک فرم جمع است که از کلمه زبان مغولی ‘‘مرگن’’ ( мэргэн ) گرفته شده است که هم به معنای “دانا” و هم به معنای “شلیک کننده ماهر” است، به عنوان مثال در استفاده ماهرانه از کمان و تیر. این کلمه نیز در بسیاری از عبارات استفاده می شود که در آن ها به جادو، فال، عرافی، پیشگویی یا قدرت مذهبی اشاره می شود. زبان مغولی تفاوت واضح صرفی یا نحوی بین اسم و صفت ندارد، بنابراین ‘‘مرگن’’ ممکن است به معنای “حکیم” باشد به همان اندازه که به معنای “دانا” یا به معنای “ماهر” باشد به همان اندازه که به معنای “استاد”. ‘‘مرگد’’ جمع می شود به عنوان “دانایان” یا “شلیک کنندگان ماهر”. در حالت عمومی، ‘‘مرگن’’ معمولاً کسی را نشان می دهد که در امور خود دانا و ماهر است. [ نیازمند منبع]