[ویکی فقه] مرکه ، مرکز بخشی در جنوب قزاقستان که اهالی آن شیعی مذهب است. اهالی این منطقه ایرانیانی هستند که در گذشته در آن سوی رود ارس به سر می بردند و با جدا شدن جمهوری آذربایجان از ایران، حکومت شوروی آنها را به شهر مرکه در قزاقستان تبعید کرد.
بخش مرکه در استان ژامبیل در جنوب قزاقستان قرار دارد.
شیعیان مِرکه
در قزاقستان پشت کوه های تیانشان در ۱۲۰ کیلومتری پایتخت و در نزدیکی مرز قرقیزستان، شهر کوچکی به نام مِرکه وجود دارد که معروف به «قم قزاقستان» است. شهری که مردم آن شیعه ایرانی هستند و به زبان آذری حرف می زنند و هنوز چشم امید دارند تا روزی گروهی از مسئولان ایرانی بیایند و آن ها را به سرزمین مادریشان ببرند.سال ها قبل زمانی که جمهوری آذربایجان از ایران جدا نشده بود، مردم آذربایجان در تمام منطقه پراکنده بودند و خیلی ها اقوام و بستگانی در باکو داشتند و خیلی از عشایر هم گوسفند هایشان را به آن سوی رود ارس می بردند اما پس از جنگ هایی که در گرفت بخشی از سرزمین ایران جدا شد ولی هنوز هم بسیاری از مردم آذربایجان در دو سوی رود ارس با هم رفت وآمد داشتند تا اینکه در سال ۱۹۱۸ میلادی حکومت شوروی، مرز ایران را بست و بسیاری از ایرانیان در آن سوی مرز گرفتار شدند و به آن ها اجازه داده نشد تا به ایران برگردند. زن و مرد و پیر و جوان، سال ها در پشت مرزهای بسته ماندند تا شاید روزی مرز ها باز شود. آن ها ۲۰ سال پشت مرز ها انتظار کشیدند و عاقبت حکومت شوروی در یک شب، همه آن ها را با دست های خالی سوار بر واگن های قطار کرد تا به هزاران کیلومتر آن طرف تر تبعید کند. بعد از روز ها قطار از حرکت ایستاد و همه را پیاده کرد. آن ها در منتطقه نامعلومی پیاده شدند که بعد ها معلوم شد قزاقستان است.اکنون ۷۰ سال از روزی که هزاران نفر از مردم کشورمان را به قزاقستان تبعید کردند می گذرد. مردمی که جز کشاورزی و دامداری کاری نداشتند.در آن زمان مسلمان بودن و انجام مراسمات مذهبی جرم بود اما این شیعیان چند سال بعد در آن منطقه که «مرکه» نام داشت مسجدی را به صورت مخفیانه ساختند. مسجد را در انتهای کوچه ای باریک در میان چند خانه ساختند تا کسی جز خودشان از وجود آن با خبر نباشد. در همان مسجد بود که نماز می خواندند و در ایام محرم برای سیدالشهداء عزاداری می کردند.سال ها بعد پیرمردی از شیعیان «مرکه» به مسافری از ایران گفته بود که آن ها از عشایر منطقه «مشکین شهر» و «بیله سوار» بوده اند و سال هاست که چشم امید دارند تا عده ای از ایران بیایند و آن ها را به کشورشان برگردانند.اکنون حدود ده هزار شیعه در این منطقه زندگی می کنند و همه آن ها مقلد امام خمینی (ره) هستند. در مسجد امام علی (ع) این شهر تصویر بزرگی از امام خمینی (ره) بر دیوار زده اند که اوایل پیروزی انقلاب یکی از اهالی مرکه که برای زیارت امام رضا(ع) به مشهد آمده بود آن را تهیه کرده و برای مردم شهرش سوغات برده بود.
← مساجد مِرکه
۱. ↑ استان ژامبیل
...
بخش مرکه در استان ژامبیل در جنوب قزاقستان قرار دارد.
شیعیان مِرکه
در قزاقستان پشت کوه های تیانشان در ۱۲۰ کیلومتری پایتخت و در نزدیکی مرز قرقیزستان، شهر کوچکی به نام مِرکه وجود دارد که معروف به «قم قزاقستان» است. شهری که مردم آن شیعه ایرانی هستند و به زبان آذری حرف می زنند و هنوز چشم امید دارند تا روزی گروهی از مسئولان ایرانی بیایند و آن ها را به سرزمین مادریشان ببرند.سال ها قبل زمانی که جمهوری آذربایجان از ایران جدا نشده بود، مردم آذربایجان در تمام منطقه پراکنده بودند و خیلی ها اقوام و بستگانی در باکو داشتند و خیلی از عشایر هم گوسفند هایشان را به آن سوی رود ارس می بردند اما پس از جنگ هایی که در گرفت بخشی از سرزمین ایران جدا شد ولی هنوز هم بسیاری از مردم آذربایجان در دو سوی رود ارس با هم رفت وآمد داشتند تا اینکه در سال ۱۹۱۸ میلادی حکومت شوروی، مرز ایران را بست و بسیاری از ایرانیان در آن سوی مرز گرفتار شدند و به آن ها اجازه داده نشد تا به ایران برگردند. زن و مرد و پیر و جوان، سال ها در پشت مرزهای بسته ماندند تا شاید روزی مرز ها باز شود. آن ها ۲۰ سال پشت مرز ها انتظار کشیدند و عاقبت حکومت شوروی در یک شب، همه آن ها را با دست های خالی سوار بر واگن های قطار کرد تا به هزاران کیلومتر آن طرف تر تبعید کند. بعد از روز ها قطار از حرکت ایستاد و همه را پیاده کرد. آن ها در منتطقه نامعلومی پیاده شدند که بعد ها معلوم شد قزاقستان است.اکنون ۷۰ سال از روزی که هزاران نفر از مردم کشورمان را به قزاقستان تبعید کردند می گذرد. مردمی که جز کشاورزی و دامداری کاری نداشتند.در آن زمان مسلمان بودن و انجام مراسمات مذهبی جرم بود اما این شیعیان چند سال بعد در آن منطقه که «مرکه» نام داشت مسجدی را به صورت مخفیانه ساختند. مسجد را در انتهای کوچه ای باریک در میان چند خانه ساختند تا کسی جز خودشان از وجود آن با خبر نباشد. در همان مسجد بود که نماز می خواندند و در ایام محرم برای سیدالشهداء عزاداری می کردند.سال ها بعد پیرمردی از شیعیان «مرکه» به مسافری از ایران گفته بود که آن ها از عشایر منطقه «مشکین شهر» و «بیله سوار» بوده اند و سال هاست که چشم امید دارند تا عده ای از ایران بیایند و آن ها را به کشورشان برگردانند.اکنون حدود ده هزار شیعه در این منطقه زندگی می کنند و همه آن ها مقلد امام خمینی (ره) هستند. در مسجد امام علی (ع) این شهر تصویر بزرگی از امام خمینی (ره) بر دیوار زده اند که اوایل پیروزی انقلاب یکی از اهالی مرکه که برای زیارت امام رضا(ع) به مشهد آمده بود آن را تهیه کرده و برای مردم شهرش سوغات برده بود.
← مساجد مِرکه
۱. ↑ استان ژامبیل
...
wikifeqh: مرکه
[ویکی شیعه] مرکه، مرکز بخشی در جنوب قزاقستان که اهالی آن شیعی مذهب اند. اهالی این منطقه ایرانیانی هستند که در گذشته در آن سوی رود ارس به سر می بردند و با جدا شدن جمهوری آذربایجان از ایران، حکومت شوروی آنها را به شهر مرکه در قزاقستان تبعید کرد.
بخش مرکه در استان ژامبیل در جنوب قزاقستان قرار دارد.
در قزاقستان پشت کوه های تیانشان در ۱۲۰ کیلومتری پایتخت و در نزدیکی مرز قرقیزستان، شهر کوچکی به نام مِرکه وجود دارد که معروف به «قم قزاقستان» است. شهری که مردم آن شیعه ایرانی هستند و به زبان آذری حرف می زنند و هنوز چشم امید دارند تا روزی گروهی از مسئولان ایرانی بیایند و آنان را به سرزمین مادریشان ببرند.
بخش مرکه در استان ژامبیل در جنوب قزاقستان قرار دارد.
در قزاقستان پشت کوه های تیانشان در ۱۲۰ کیلومتری پایتخت و در نزدیکی مرز قرقیزستان، شهر کوچکی به نام مِرکه وجود دارد که معروف به «قم قزاقستان» است. شهری که مردم آن شیعه ایرانی هستند و به زبان آذری حرف می زنند و هنوز چشم امید دارند تا روزی گروهی از مسئولان ایرانی بیایند و آنان را به سرزمین مادریشان ببرند.
wikishia: مرکه
