مرکز شهر هلسینکی ( فنلاندی: Helsingin kantakaupunki، سوئدی: Helsingfors innerstad ) در ابتدا به منطقه متعلق به شهر هلسینکی، فنلاند قبل از الحاق بزرگ در ۱ ژانویه ۱۹۴۶ اشاره داشت. پس از الحاق، نام های «مرکز هلسینکی» و «منطقه الحاقی» استفاده شد که منطقه هلسینکی بزرگ را با هم تشکیل دادند.
در طول سال ها، استفاده از اصطلاح «منطقه الحاقی» کاهش یافت و مرزهای مرکز شهر مبهم تر شد. معنای اصطلاحی مرکز شهر به این بستگی داشت که خود گوینده چگونه آن را درک کند.
غالباً مرکز شهر هلسینکی به معنای بخشی از شهر است که توسط شبکه تراموا هلسینکی ( که امروزه فقط به مونکنیمی در خارج از مرکز شهر خدمت می کند ) مورد پوشش قرار می گیرد. یکی دیگر از تعریف های رایج مرکز شهر، بخشی از شهر است که خانه ها در ارتباط محکم با یکدیگر و با حیاط های داخلی محصور ساخته شده اند. تعریف سوم منطقه ای است که بزرگراه های منتهی به حومه شهر به آن ختم می شوند. حتی در دهه ۱۹۶۰ مرز شمالی مرکز شهر تا حدودی به وضوح توسط لبه شمالی مناطق ساخته شده می لاهتی، لااکسو و واللیلا مشخص شد، اما برای مثال کپوله حتی قبل از الحاق، به هلسینکی تعلق داشت، اما از شهر جدا شده بود. در ادامه مناطق پاسیلا و پیککوهووپالاهتی به عنوان بخشی از مرکز شهر ساخته شدند و مرز را مبهم تر کردند.
قبلاً در دهه ۱۹۵۰ منطقه جزیره سوئومن لینا ( منطقه ۵۲ ) از نظر آماری به عنوان بخشی از مرکز شهر به حساب می آمد. لاوتتاساری ( منطقه شماره ۳۱ ) نیز چنین حالتی دارد.
در اوایل سال ۲۰۱۴، ۱۰۶۲۰۱ نفر در ناحیه اصلی جنوبی هلسینکی ساکن بودند. [ ۱]
جمعیت شبه جزیره هلسینکی در سال ۱۹۶۷ حدود ۳۰۰۰۰۰ نفر بود و در سال ۲۰۰۶ تقریباً نیمی از آن کاهش یافت و به ۱۷۰۰۰۰ نفر رسید. این کاهش جمعیت ناشی از نوسازی آپارتمان ها برای استفاده اداری بود و با وجود اینکه بسیاری از خانواده ها در دهه ۱۹۶۰ در آپارتمان های کوچک در مرکز شهر زندگی می کردند، بسیاری از آنها پس از آن به آپارتمان های بزرگ تر در شهرهای مجاور اسپو، وانتا و کاونیاینن نقل مکان کردند. . آپارتمان های هلسینکی نیز امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، برای مثال در حالی که یک آپارتمان معمولی یک خوابه در کاللیو قبلاً خانه چهار نفر بود، امروزه حتی یک آپارتمان دو خوابه ممکن است تنها توسط یک فرد مجرد استفاده شود.
زیر مجموعه های هلسینکی در سال ۱۹۸۴ مورد استفاده قرار گرفت. از نظر آماری تقسیم بندی زیر از دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۴ رسماً آغاز شد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول سال ها، استفاده از اصطلاح «منطقه الحاقی» کاهش یافت و مرزهای مرکز شهر مبهم تر شد. معنای اصطلاحی مرکز شهر به این بستگی داشت که خود گوینده چگونه آن را درک کند.
غالباً مرکز شهر هلسینکی به معنای بخشی از شهر است که توسط شبکه تراموا هلسینکی ( که امروزه فقط به مونکنیمی در خارج از مرکز شهر خدمت می کند ) مورد پوشش قرار می گیرد. یکی دیگر از تعریف های رایج مرکز شهر، بخشی از شهر است که خانه ها در ارتباط محکم با یکدیگر و با حیاط های داخلی محصور ساخته شده اند. تعریف سوم منطقه ای است که بزرگراه های منتهی به حومه شهر به آن ختم می شوند. حتی در دهه ۱۹۶۰ مرز شمالی مرکز شهر تا حدودی به وضوح توسط لبه شمالی مناطق ساخته شده می لاهتی، لااکسو و واللیلا مشخص شد، اما برای مثال کپوله حتی قبل از الحاق، به هلسینکی تعلق داشت، اما از شهر جدا شده بود. در ادامه مناطق پاسیلا و پیککوهووپالاهتی به عنوان بخشی از مرکز شهر ساخته شدند و مرز را مبهم تر کردند.
قبلاً در دهه ۱۹۵۰ منطقه جزیره سوئومن لینا ( منطقه ۵۲ ) از نظر آماری به عنوان بخشی از مرکز شهر به حساب می آمد. لاوتتاساری ( منطقه شماره ۳۱ ) نیز چنین حالتی دارد.
در اوایل سال ۲۰۱۴، ۱۰۶۲۰۱ نفر در ناحیه اصلی جنوبی هلسینکی ساکن بودند. [ ۱]
جمعیت شبه جزیره هلسینکی در سال ۱۹۶۷ حدود ۳۰۰۰۰۰ نفر بود و در سال ۲۰۰۶ تقریباً نیمی از آن کاهش یافت و به ۱۷۰۰۰۰ نفر رسید. این کاهش جمعیت ناشی از نوسازی آپارتمان ها برای استفاده اداری بود و با وجود اینکه بسیاری از خانواده ها در دهه ۱۹۶۰ در آپارتمان های کوچک در مرکز شهر زندگی می کردند، بسیاری از آنها پس از آن به آپارتمان های بزرگ تر در شهرهای مجاور اسپو، وانتا و کاونیاینن نقل مکان کردند. . آپارتمان های هلسینکی نیز امروزه کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، برای مثال در حالی که یک آپارتمان معمولی یک خوابه در کاللیو قبلاً خانه چهار نفر بود، امروزه حتی یک آپارتمان دو خوابه ممکن است تنها توسط یک فرد مجرد استفاده شود.
زیر مجموعه های هلسینکی در سال ۱۹۸۴ مورد استفاده قرار گرفت. از نظر آماری تقسیم بندی زیر از دهه ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۴ رسماً آغاز شد:
wiki: مرکز شهر هلسینکی