مرز نظامی ( به آلمانی: Militärgrenze ) ، ( به لاتین: Vojna krajina/Vojna granica ) ; مجاری: Katonai határőrvidék ; رومانیایی: Graniță militară ) سرزمین مرزی سلطنت هابسبورگ و بعداً امپراتوری اتریش و اتریش مجارستان بود. این سازمان به عنوان حصار بهداشتی در برابر تهاجمات امپراتوری عثمانی عمل کرد.
استقرار سیستم دفاعی جدید در مجارستان و کرواسی در قرن شانزدهم و پس از انتخاب فردیناند اول به عنوان پادشاه صورت گرفت. شش منطقه تحت مدیریت نظامی ویژه در مجارستان و کرواسی ایجاد شد. مرزهای نظامی کرواسی و مرزهای نظامی اسلاونی تحت صلاحیت سابور و ممنوعیت کرواسی قرار گرفتند. در سال ۱۶۲۷ آنها تحت کنترل مستقیم ارتش هابسبورگ قرار گرفتند. برای بیش از دو قرن، آنها تا زمان لغو مرز نظامی در سال ۱۸۸۱، قدرت نظامی و غیرنظامی کامل را بر منطقه حفظ کردند
در طول قرن هفدهم، قلمرو به سمت شرق گسترش یافت و بخش های جدیدی ایجاد شد. در آن زمان، از کرواسی در غرب تا شرق ترانسیلوانیا در شرق امتداد داشت و بخش هایی از کرواسی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، رومانی و مجارستان کنونی را شامل می شد. در این دوره، سیستم دفاعی نیز تغییر کرد، از یک مدل پادگان متعارف به یکی از جوامع «سرباز - شهرک نشین».
ساکنان این منطقه به Grenzer معروف بودند ( یا مرزنشینان ) . آنها اکثراً کروات، صرب، آلمان، ولاخ و دیگر استعمارگران بودند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ یادکرد بیش از حد] در ازای اعطای زمین، آزادی مذهبی و نرخ های مالیاتی مطلوب، آنها منطقه را مستعمره کردند و به عنوان سنگری برای سلطنت در برابر تهاجمات عثمانی عمل کردند. آلمانی ها در اواخر قرن هجدهم توسط مجارستان برای اسکان مجدد و توسعه دره رودخانه دانوب استخدام شدند و به سوابی های دانوبی معروف شدند. هنگ های نظامی تشکیل شده توسط شهرک نشینان دلیل خاصی برای ایستادن و مبارزه داشتند و با زمین و شرایط محلی آشنا بودند. آنها به زودی شهرت نظامی قابل توجهی به دست آوردند.
جنگ های عثمانی در اروپا باعث مرز پادشاهی مجارستان شد - و متعاقباً سلطنت هابسبورگ - به سمت شمال غربی تغییر مکان دهد. بیشتر قلمرو قدیمی کرواسی یا به سرزمین عثمانی تبدیل شد یا با قلمرو عثمانی جدید هم مرز بود.
در سال ۱۴۳۵، در تلاش برای تقویت دفاع در برابر عثمانی ها و ونیز، پادشاه زیگیسمونت به اصطلاح tabor را تأسیس کرد. یک اردوگاه نظامی، هر کدام در کرواسی، اسلاونیا و اوسورا. در سال ۱۴۶۳ پادشاه ماتیاس کوروینوس بانوینای یاجچه و سربرنیک را تأسیس کرد و در سال ۱۴۶۹ کاپیتانی نظامی سنج را با الگوبرداری از فرماندهان عثمانی در استان بوسنی تأسیس کرد. هدف همه این اقدامات بهبود دفاع بود، اما در نهایت ناموفق بود. اما، آنها منجر به توسعه پیاده نظام پاندور و سواره نظام هوسر شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاستقرار سیستم دفاعی جدید در مجارستان و کرواسی در قرن شانزدهم و پس از انتخاب فردیناند اول به عنوان پادشاه صورت گرفت. شش منطقه تحت مدیریت نظامی ویژه در مجارستان و کرواسی ایجاد شد. مرزهای نظامی کرواسی و مرزهای نظامی اسلاونی تحت صلاحیت سابور و ممنوعیت کرواسی قرار گرفتند. در سال ۱۶۲۷ آنها تحت کنترل مستقیم ارتش هابسبورگ قرار گرفتند. برای بیش از دو قرن، آنها تا زمان لغو مرز نظامی در سال ۱۸۸۱، قدرت نظامی و غیرنظامی کامل را بر منطقه حفظ کردند
در طول قرن هفدهم، قلمرو به سمت شرق گسترش یافت و بخش های جدیدی ایجاد شد. در آن زمان، از کرواسی در غرب تا شرق ترانسیلوانیا در شرق امتداد داشت و بخش هایی از کرواسی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، رومانی و مجارستان کنونی را شامل می شد. در این دوره، سیستم دفاعی نیز تغییر کرد، از یک مدل پادگان متعارف به یکی از جوامع «سرباز - شهرک نشین».
ساکنان این منطقه به Grenzer معروف بودند ( یا مرزنشینان ) . آنها اکثراً کروات، صرب، آلمان، ولاخ و دیگر استعمارگران بودند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] [ ۸] [ ۹] [ یادکرد بیش از حد] در ازای اعطای زمین، آزادی مذهبی و نرخ های مالیاتی مطلوب، آنها منطقه را مستعمره کردند و به عنوان سنگری برای سلطنت در برابر تهاجمات عثمانی عمل کردند. آلمانی ها در اواخر قرن هجدهم توسط مجارستان برای اسکان مجدد و توسعه دره رودخانه دانوب استخدام شدند و به سوابی های دانوبی معروف شدند. هنگ های نظامی تشکیل شده توسط شهرک نشینان دلیل خاصی برای ایستادن و مبارزه داشتند و با زمین و شرایط محلی آشنا بودند. آنها به زودی شهرت نظامی قابل توجهی به دست آوردند.
جنگ های عثمانی در اروپا باعث مرز پادشاهی مجارستان شد - و متعاقباً سلطنت هابسبورگ - به سمت شمال غربی تغییر مکان دهد. بیشتر قلمرو قدیمی کرواسی یا به سرزمین عثمانی تبدیل شد یا با قلمرو عثمانی جدید هم مرز بود.
در سال ۱۴۳۵، در تلاش برای تقویت دفاع در برابر عثمانی ها و ونیز، پادشاه زیگیسمونت به اصطلاح tabor را تأسیس کرد. یک اردوگاه نظامی، هر کدام در کرواسی، اسلاونیا و اوسورا. در سال ۱۴۶۳ پادشاه ماتیاس کوروینوس بانوینای یاجچه و سربرنیک را تأسیس کرد و در سال ۱۴۶۹ کاپیتانی نظامی سنج را با الگوبرداری از فرماندهان عثمانی در استان بوسنی تأسیس کرد. هدف همه این اقدامات بهبود دفاع بود، اما در نهایت ناموفق بود. اما، آنها منجر به توسعه پیاده نظام پاندور و سواره نظام هوسر شدند.
wiki: مرز نظامی