مرز باز

مرز باز مرزی که آزادی حرکت را برای مردم بین دو یا چند حوزه قضایی یا قلمرو سیاسی فراهم می سازد. یک مرز ممکن است فاقد کنترل قانونی یا قوانین باشد که اجازه حرکت آزاد مردم در مرز ( دوژور ) یا ممکن است به دلیل عدم اجرای مناسب یا نظارت مناسب بر مرز باشد ( دفاکتو ) . برای نمونه با توافق نامه شنگن بین بیشتر کشورهای عضو اتحادیه اروپا و انجمن تجارت آزاد اروپا یا مرز میان هند و بنگلادش مرز باز میسر گردید. اصطلاح "مرزهای باز" فقط برای جریان آزاد مردم اعمال می شود نه جریان کالاها و خدمات. [ ۱] [ ۲] مرزهای باز متناسب با مرزهای زیربنایی در مرزهای کشورهای مستقل هستند، هر چند برخی از کشورها مرزهای خود را در کشور خود کنترل می کنند. ( به عنوان مثال در جمهوری خلق چین بین سرزمین اصلی و منطقه ویژه اداری ( چین ) این چنین است. مرزهای باز بین ایالات عضو یک فدراسیون ( مانند ایالات متحده آمریکا ) معمول هستند، هرچند در بعضی موارد ممکن است حرکت بین ایالات عضو از طریق یک سیستم پاسپورت داخلی کنترل شود. فدراسیون ها و کنفدراسیون ها معمولاً کنترل های مرزی خارجی را از طریق یک سیستم کنترل مرزی مشترک کنترل می کنند، هرچند گاهی اوقات با موافقت نامه های بین المللی خاص مرزهای باز با دیگر کشورهای غیر عضو دارند. کنترل مرزی فراگیر پدیده نسبتاً جدیدی در تاریخ جهان است. در گذشته، بسیاری از کشورها مرزهای باز بین المللی را در عمل به علت فقدان هر گونه محدودیت قانونی داشتند. بسیاری از نویسندگان مانند جان مینارد کینز قرن بیست ویکم و به ویژه دوران جنگ جهانی اول را به عنوان نقطه ای از زمان که چنین کنترلی رایج بوده شناسایی کرده است. [ ۳] تلاش های پراکنده ای برای ارتقای مرزهای باز جهانی به عنوان یک گزینه سیاسی قابل قبول صورت گرفته است. مرزهای باز پس از ۱۸۸۹ به سرعت محبوب شد. کنفرانس بین المللی مهاجرت که در ماه مه ۱۹۲۴ در رم برگزار شد، اظهار کرد که هر کسی حق دارد که اگر بخواهد به کشور دیگری مهاجرت کند. قبل از دهه ۱۸۸۰ مهاجرت به ایالات متحده کاملاً کنترل نشده بود. در طول جنگ جهانی دوم کشورها به دنبال کارگران جدید بودند، و آلمان برنامه کاری مهمان را برای جذب بیشتر افراد برای کار گذاشت. [ ۴] [ ۵] [ ۶]