مردم ازاری

[ویکی فقه] مردم آزاری. آزار رسانی به خود و دیگران، یکی از رذایل اخلاقی و عامل مهم برهم زدن تعادل در زندگی فردی و اجتماعی آحاد بشر است.
دهخدا آزار را ایذاء، اذیت و آزار دادن را، رنج و درد و الم دادن و آزردن و اذیت کردن معنی می کند.
دهخدا، علی اکبر؛ لغت نامه دهخدا، ج۲، ص۸۷.
در قرآن کریم و احادیث اهل بیت علیهم السلام این رذیله اخلاقی مورد توجه قرار گرفته و به ریشه یابی آن پرداخته شده است.
← آزار در قرآن
...