مرثیه ای برای رؤیای آمریکایی. کتاب مرثیه ای برای رؤیای آمریکایی: 10 اصل تمرکز ثروت و قدرت اثر نوآم چامسکی، فعال سیاسی و زبان شناس است که توسط پیتر هاچینسون، کلی نیکس و جرد پی اسکات ایجاد و ویرایش شد. این کتاب تحلیل چامسکی از نئولیبرالیسم را ارائه می کند. این کتاب بر تمرکز ثروت و قدرت در ایالات متحده در طول چهل سال گذشته تمرکز دارد و نابرابری درآمد را تجزیه و تحلیل می کند. [ ۱] این کتاب توسط انتشارات هفت داستان در سال 2017 منتشر شده است.
این کتاب نمودار تحلیل چامسکی از تمرکز ثروت از دهه ۱۹۷۰ تا کنون است. چامسکی روشی را تحلیل می کند که در آن روابط قدرت از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا کنون به نام «منافع پلوتوکراتی» تغییر یافت. [ ۲] این تغییر در روابط قدرت به حمله ای به افراد طبقه پایین و متوسط ختم می شود که در دهه های اخیر و در خلال برتری آنچه به عنوان "نئولیبرالیسم" شناخته می شود - با ریاضت مالی برای فقرا و کاهش مالیات و سایر یارانه ها برای اقلیت ثروتمند تشدید شده است. "[ ۳] چامسکی بیشتر به این موضوع علاقه مند است که چگونه ظهور مالی گرایی، که «فرایندی است که در آن بازارهای مالی، مؤسسات مالی و نخبگان مالی تأثیر بیشتری بر سیاست های اقتصادی و نتایج اقتصادی کسب می کنند»[ ۴] بر زندگی عمومی در آمریکا تأثیر می گذارد و به آن شکل می دهد و منجر به تمرکز ثروت و قدرت در افراد و مؤسسات نخبه می شود. نشان داده شده است که این امر منجر به پدیده هایی مانند ثروتمندترین افراد جهان به اندازه ثروت نیمه پایین جهان می شود. [ ۵]
چامسکی با مشاهده این نکته شروع می کند که تمرکز ثروت باعث تمرکز قدرت می شود، به ویژه با افزایش سرسام آور هزینه های انتخابات، که احزاب سیاسی را وادار به اتصال به جیب شرکت های بزرگ می کند. سپس این قدرت سیاسی به سرعت به قانون گذاری تبدیل می شود که تمرکز ثروت را افزایش می دهد. از این رو، سیاست های مالی مانند سیاست مالیاتی، مقررات زدایی، قوانین حاکمیت شرکتی و طیف وسیعی از اقدامات سیاسی، تمرکز ثروت و قدرت را افزایش می دهد که به نوبه خود، قدرت سیاسی بیشتری را به ثروتمندان می دهد. کتاب حول محور آنچه چامسکی استدلال می کند، ۱۰ اصل است که منجر به این تمرکز ثروت و قدرت می شود سازماندهی شده است.
• کاهش دموکراسی: جیمز مدیسون، یکی از بنیانگذاران قانون اساسی ایالات متحده، خاطرنشان کرد که با دموکراسی بیشتر، فقرا می توانند به هم بپیوندند و دارایی ثروتمندان را از بین ببرند، به قول خودش "نگرانی اصلی جامعه"، باید برای محافظت از اقلیت ثروتمندان در برابر اکثریت باشد. " سیاست ارسطو به همین معضل اشاره می کند، اما راه حل متفاوتی را پیشنهاد می کند، به جای «کاهش دموکراسی» پیشنهاد می کند که نابرابری ها را با آنچه امروزه دولت رفاه می نامیم کاهش دهد. ایالات متحده شاهد یک درگیری مداوم بین فشار برای آزادی بیشتر و دموکراسی ( از پایین ) و کنترل نخبگان ( از بالا ) بوده است. به عنوان مثال، دهه ۱۹۶۰ دوره دموکراتیک شدن قابل توجهی بود که طی آن آگاهی در مورد حقوق اقلیت ها، حقوق زنان، محیط زیست و جنگ تغییر کرد.
• شکل دهی ایدئولوژی: این دوره دموکراسی سازی با واکنش شدید شرکت های چندملیتی و مؤسسات مالی در دهه ۱۹۷۰ همراه شد. در سمت راست، یادداشت پاول هشدار داد که تجارت در حال از دست دادن کنترل جامعه است و باید کاری برای کنترل این نیروها انجام شود. در سمت لیبرال، ایده های مشابهی مطرح شد. اولین گزارش اصلی کمیسیون سه جانبه دربارهٔ «بحران دموکراسی»، به طور دقیق تر «افراط در دموکراسی» هشدار می دهد. در این گزارش، لیبرال ها به ویژه نگران این بودند که «جوانان بیش از حد آزاد و مستقل می شوند» و مدارس و دانشگاه ها مسئول «تلقین به جوانان» هستند. جالب اینجاست که در این گزارش هرگز به تجارت خصوصی اشاره ای نشده است. این غفلت را می توان به عنوان تجارت خصوصی که عملاً منافع ملی است تفسیر کرد.
• بازطراحی اقتصاد
• انتقال بار مسئولیت
• به همبستگی حمله کنید
• رگولاتورها را اجرا کنید
• مهندسی انتخابات
• کنترل توده مردم
• رضایت ساخت
• به حاشیه راندن جمعیت
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کتاب نمودار تحلیل چامسکی از تمرکز ثروت از دهه ۱۹۷۰ تا کنون است. چامسکی روشی را تحلیل می کند که در آن روابط قدرت از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا کنون به نام «منافع پلوتوکراتی» تغییر یافت. [ ۲] این تغییر در روابط قدرت به حمله ای به افراد طبقه پایین و متوسط ختم می شود که در دهه های اخیر و در خلال برتری آنچه به عنوان "نئولیبرالیسم" شناخته می شود - با ریاضت مالی برای فقرا و کاهش مالیات و سایر یارانه ها برای اقلیت ثروتمند تشدید شده است. "[ ۳] چامسکی بیشتر به این موضوع علاقه مند است که چگونه ظهور مالی گرایی، که «فرایندی است که در آن بازارهای مالی، مؤسسات مالی و نخبگان مالی تأثیر بیشتری بر سیاست های اقتصادی و نتایج اقتصادی کسب می کنند»[ ۴] بر زندگی عمومی در آمریکا تأثیر می گذارد و به آن شکل می دهد و منجر به تمرکز ثروت و قدرت در افراد و مؤسسات نخبه می شود. نشان داده شده است که این امر منجر به پدیده هایی مانند ثروتمندترین افراد جهان به اندازه ثروت نیمه پایین جهان می شود. [ ۵]
چامسکی با مشاهده این نکته شروع می کند که تمرکز ثروت باعث تمرکز قدرت می شود، به ویژه با افزایش سرسام آور هزینه های انتخابات، که احزاب سیاسی را وادار به اتصال به جیب شرکت های بزرگ می کند. سپس این قدرت سیاسی به سرعت به قانون گذاری تبدیل می شود که تمرکز ثروت را افزایش می دهد. از این رو، سیاست های مالی مانند سیاست مالیاتی، مقررات زدایی، قوانین حاکمیت شرکتی و طیف وسیعی از اقدامات سیاسی، تمرکز ثروت و قدرت را افزایش می دهد که به نوبه خود، قدرت سیاسی بیشتری را به ثروتمندان می دهد. کتاب حول محور آنچه چامسکی استدلال می کند، ۱۰ اصل است که منجر به این تمرکز ثروت و قدرت می شود سازماندهی شده است.
• کاهش دموکراسی: جیمز مدیسون، یکی از بنیانگذاران قانون اساسی ایالات متحده، خاطرنشان کرد که با دموکراسی بیشتر، فقرا می توانند به هم بپیوندند و دارایی ثروتمندان را از بین ببرند، به قول خودش "نگرانی اصلی جامعه"، باید برای محافظت از اقلیت ثروتمندان در برابر اکثریت باشد. " سیاست ارسطو به همین معضل اشاره می کند، اما راه حل متفاوتی را پیشنهاد می کند، به جای «کاهش دموکراسی» پیشنهاد می کند که نابرابری ها را با آنچه امروزه دولت رفاه می نامیم کاهش دهد. ایالات متحده شاهد یک درگیری مداوم بین فشار برای آزادی بیشتر و دموکراسی ( از پایین ) و کنترل نخبگان ( از بالا ) بوده است. به عنوان مثال، دهه ۱۹۶۰ دوره دموکراتیک شدن قابل توجهی بود که طی آن آگاهی در مورد حقوق اقلیت ها، حقوق زنان، محیط زیست و جنگ تغییر کرد.
• شکل دهی ایدئولوژی: این دوره دموکراسی سازی با واکنش شدید شرکت های چندملیتی و مؤسسات مالی در دهه ۱۹۷۰ همراه شد. در سمت راست، یادداشت پاول هشدار داد که تجارت در حال از دست دادن کنترل جامعه است و باید کاری برای کنترل این نیروها انجام شود. در سمت لیبرال، ایده های مشابهی مطرح شد. اولین گزارش اصلی کمیسیون سه جانبه دربارهٔ «بحران دموکراسی»، به طور دقیق تر «افراط در دموکراسی» هشدار می دهد. در این گزارش، لیبرال ها به ویژه نگران این بودند که «جوانان بیش از حد آزاد و مستقل می شوند» و مدارس و دانشگاه ها مسئول «تلقین به جوانان» هستند. جالب اینجاست که در این گزارش هرگز به تجارت خصوصی اشاره ای نشده است. این غفلت را می توان به عنوان تجارت خصوصی که عملاً منافع ملی است تفسیر کرد.
• بازطراحی اقتصاد
• انتقال بار مسئولیت
• به همبستگی حمله کنید
• رگولاتورها را اجرا کنید
• مهندسی انتخابات
• کنترل توده مردم
• رضایت ساخت
• به حاشیه راندن جمعیت
