مربی اخلاق

[ویکی فقه] مربی و استاد اخلاق ، ادامه دهنده مسیر سفرای الهی می باشد و لذا باید ویژگی های خاصی داشته باشد تا بتواند وظیفه سنگین تربیت نفوس انسان ها را به سرانجام برساند.
مقصود از راهنما و استاد اخلاق ، صورت مادی و کالبد طبیعی که در معرض فنا و دست خوش تغییر و تبدیل است، نمی باشد؛ بلکه مراد مجسمه معانی و اوصاف حقیقی است.
بحر علمی در نمی پنهان شده در سه گز تن، عالمی پنهان شده. 
در حقیقت، استاد و مربی ، ادامه وجودی سیر حسنه سفرای الهی است که برای ارتقای جان ها و عقول آدمیان، به معارج قدسی و ربوبی، پا پیش نهاده است.
راهنما، مظهر اسم « محیی » خداوند است؛ محیی که جان های آماده را به آب حیات معرفت و نور تربیت زنده می سازد.
راهبر وارسته اخلاق ، کسی است که در زبان وسایط فیض الهی ، ارجمند و بزرگوار نامیده می شود.
«قال ابو عبدالله ـ علیه السلام ـ من تعلم العلم و عمل به و علم لله دعی فی السماوات عظیماً فقیل: تعلم لله و عمل لله و علم لله؛ هر کس دانش بیاموزد و بدان عمل کند و به آهنگ خدایی بیاموزاند؛ در ملکوت آسمان ها، بزرگ و گران قدر نامیده و خوانده می شود، که: آموخت برای خدا ، انجام داد برای خدا و آموزش داد برای خدا».

جای گاه مربی اخلاق
لازم به یادآوری است که اگر چه کار تهذیب نفس و تربیت روح ، بدون مربی، کامل نمی شود، لیکن، به علت اهمیت و دقیق بودن آن، نمی تواند در این باره به کسی رجوع کرد.
این، جوهر آدمی است، نباید آن را به هر جا سپرد؛ لوح وجود انسان است، سزاوار نیست به نوک هر قلمی داد که هر نقش را می خواهد، بنگارد.
بلکه باید در این راه که راه ساختن انسان، شکل دادن ساختار درونی و سیرت است، دقت کرد، جستجو نمود و معیارها و ملاک ها را شناخت.

ویژگی های مربی اخلاق
به خاطر اهمیت جوهر آدمی و جای گاه با ارزش مربی اخلاق، به شمارش برخی از ویژگی ها و اوصاف راهنمای اخلاق می پردازیم، تا معیارهای لازم را در این راستا به چنگ آریم:

← صلاحیت تقوایی
...