مراجع ثلاث

در ماجرای ستم های مستشاران بلژیکی که موجب خدشه دار شدن استقلال اقتصادی و فرهنگی شده بود، آخوند خراسانی، میرزا حسین خلیلی تهرانی و ملا عبداللّه مازندرانی در ۸ ربیع ۱۳۲۳ نامه ای به سید عبدالله بهبهانی در تهران نوشتند و از وی و مردم ایران خواستند تا موسیو نوژ ( ژوزف نوز ) بلژیکی را از کشور بیرون کنند و خلاف کاری های دولت مردان را به اطلاع شاه و مسئولین برسانند.
در هجرت صغری ( حضرت عبدالعظیم ) و هجرت کبری ـ قم ـ علمای عتبات با تلگراف از وضعیت اطلاع حاصل نموده و اظهار پشتیبانی می کنند. نهایتاً علما در سال ۱۲۸۵ شمسی ( ۱۳۲۴ قمری ) موفق به کسب فرمان مشروطه و ایجاد حکومت مشروطیت می شوند. از علمای نجف دربارهٔ حکم شرعی مشروطه استفتا می شود. عده ای موافقت می کنند و دسته ای مخالفت نمی کنند، یعنی بی طرف می مانند. میرزا حسین خلیلی تهرانی، اولین شخصی از مراجع بود که مشروطه را امضاء کرد و پس از آن آخوند خراسانی، و ملا عبداللّه مازندرانی از امضاء کنندگان بودند که این سه نفر به مراجع ثلاث حامی مشروطه شهره می باشند. مراجع ثلاث پس از صدور فرمان مشروطیت و افتتاح مجلس شوررای ملی، طی نامه ای افتتاح مجلس را تبریک گفتند.
ان قوانین مجلس شورای هی قوانین مقدسه و محترمه و هی فرض علی جمیع المسلمین… و آن الاقدام علی مقاومة المجلس العالی بمنزله الاقدام علی محاربة احکام الدین الحنیف. ( همانا قوانین مجلس شورا، قوانین مقدس و محترم است و بر مسلمین اطاعت از آنها واجب است و اقدام در جهت مخالفت با مجلس شورا به منزله اقدام در جهت محاربه با احکام دین حنیف است )