مدینه در دوره عباسیان

[ویکی فقه] مدینه در دوره عباسیان شاهد حوادث گوناگونی بود.
عباسیان در شهر کوفه قدرت را به دست گرفتند و در دوره منصور، بغداد را ساختند و خلافت را به آنجا انتقال دادند. نخستین امیر آنان در مدینه، از خاندان عباسی یحیی بن جعفربن تمام بن عباس بود که از سوی سفّاح منصوب شد. پس از وی، داود بن علی بن عبدالله و سپس موسی بن داودبن علی به همین ترتیب این شهر مهم، همانند سایر شهرهای بزرگ در اختیار عباس زادگان بود، گرچه به ندرت افراد غیر عباسی، برای مدتی کوتاه به امارت این شهر می رسیدند.

شورش نفس زکیه
شهر مدینه در سال ۱۴۵ با یک شورش علوی بسیار پرنفوذ مواجه شد. محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن بن علی(علیه السلام) با لقب نفس زکیّه و به عنوان مهدی در این شهر سر به شورش برداشت و آن را تصرف کرد. وی اندکی بیش از دو ماه و نیم بر شهر مسلط بود.

سرکوب شورش به وسیله عباسیان
سپاه عباسی از راه رسید و فرماندهی سپاه را عیسی ابن موسی عباسی عهده دار بود. این سپاه توانست شورش را به شدت سرکوب کند.
قبر نفس زکیه تا قرنها مشخص بود و در دوره وهابی ها آثار آن که در ابتدای شارع سلطانه بود، از میان رفت. به رغم این شهرت، بر اساس آنچه در تاریخ طبری و پس از آن در مآخذ دیگری مانند تاریخ ابن العماد حنبلی آمده، قبر نفس زکیه در بقیع بوده است.
پس از آن حکومت این شهر به جعفر بن سلیمان عباسی رسید که تا سال ۱۴۹ دوام داشت. شگفت آن که پس از وی حسن بن زید بن حسن بن علی(علیه السلام) از طرف منصور بر این شهر حکمران شد. وی از معدود علویانی است که جانبدار عباسیان بود و سالها بر مدینه و نقاط دیگر از سوی عباسیان حکومت کرد. این شهر گاه در اختیار برخی از نوادگان خلیفه دوم نیز قرار می گرفت.

قیام حسین بن علی بن حسن بن حسن بن علی
...